2010201020102010

Και έτσι εγκλωβίστηκαν όλοι στο αέναο 11:59:59, με την ίδια ευχή να επαναλαμβάνεται σαν ηχώ στα κεφάλια τους, κρατώντας σαμπάνιες από τις οποίες δεν μπορούν να πιουν ούτε γουλιά, με ετοιμόγεννα πυροτεχνήματα, τον Frank έτοιμο να τραγουδήσει, και φυσικά μέσα στο απόλυτο σκοτάδι που τους είχε βυθίσει ο οικοδεσπότης, σβήνοντας τον γενικό, κάποτε στο μακρινό παρελθόν του ενός δευτερολέπτου.

(εικόνα Fuck Yeah the Universe)

Ο νταλκάς του Kojak

Telly.

Στο 1:25 του αγώνα φλέρτ, ο Telly κοιτά τη δεσποινίδα με νόημα. Εκείνη ανταποδίδει με σκέρτσα. Όταν όμως η κάμερα επιστρέφει στον Telly, η έκφρασή του είναι "άσε, άλλη φορά...". Why Telly;

Καλύτερη επιλογή πάντως από τον Frank Sinatra, με τον οποίο εδώ και χρόνια μερακλώνουμε στις βαλκανικές ρεβεγιόν μας 

(φωτό free republic)

Gramophonedzie

Why don't you μένεις σπίτι σου καλύτερα;

(φωτό o rly tuff guy?)

Ρεβεγιόν

Ήταν μια βροχερή και σύντομη νύχτα

(εικόνα moon and moon)

Spoon

Προς τα 'δω

Ακούω φωνές

Προς τα 'κει ...

(εικόνα If we don't, remember me)

Στατιστική

Ένας στους τέσσερις σιχαίνεται τις γιορτές


(φωτο Mike Mitchell)

Λόλα να ένα φρούτο

Πλήρες αλφαβητάρι εδώ

(mini cubby)

Μαθήματα πετοφοβίας

Ο πιλότος σας καλωσορίζει και εύχεται ο προορισμός σας να αξίζει το ρίσκο που θα πάρετε.

Γιατί έτσι

1979

Νεκρή φύση

Οι καλοί θα επιστρέψουν ως ροδάκινα

Χάλι

Υποτίθεται ότι μετά τη Marfin, "κοιτάξαμε την άβυσσο και τρομάξαμε". Αυτό ισχυρίζεται ο αρθρογράφος, αποφεύγοντας για κάποιο λόγο τη λέξη 'δολοφονική', όταν γράφει για 'τρελή χουλιγκανική βία'. Όμως η περισυλλογή, το 'βήμα πίσω', κρίνεται από το αποτέλεσμα. Αυτή είναι η μοίρα κάθε ενδόμυχης διαδικασίας. Αν δεν φανεί κάπως, κάπου, κάποτε, γιατί να θεωρήσουμε ότι υπάρχει;

Οι ηθικο-πολιτικές εννοιολογικές διακρίσεις δεν γίνονται με το έτσι θέλω. Η  διάκριση μεταξύ δολοφονικής και μη δολοφονικής βίας είναι ιδιοτελής και χυδαία γιατί δίνει ένα ακόμα έρεισμα σ'όσους γυρεύουν να νομιμοποιήσουν τη βια τους. Για αυτό και όταν υπάρξει κάποιο ιδιαίτερα βίαιο επεισόδιο, οι πρώτοι που σπεύδουν να διαφοροποιηθούν είναι αυτοί που θέλουν να σώσουν την δική τους εκδοχή βίας από το να γίνει 'κοινή'.  Η διάκριση ανήκει επίσης στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας γιατί θεωρεί ότι η βία του παράφρονα ή του όχλου μπορεί να περιέχει μέσα της ηθικές αναστολές.

Η βια, ως βιολογική ροπή και άρα ως κάτι ρηχό, σχεδόν σαν έκκριση, δεν είναι κατόρθωμα. Ούτε προκύπτει σε εξαιρετικές περιπτώσεις, από "εξαιρετικούς" ανθρώπους. Αυτά τα λέμε για να εξιλεωθούμε και για να μεγιστοποιήσουμε την απόσταση μας από το κτηνώδες. Αναφερόμενη σε κάτι αρκετά διαφορετικό (ως προς το μέγεθός του), η Arendt γράφει:

"Είναι πράγματι άποψή μου ότι το κακό δεν είναι ποτέ "ριζικό", αλλά μόνο ακραίο, και οτι δεν χαρακτηρίζεται ούτε από βάθος αλλά ούτε από κάποια δαιμονική διάσταση. Μπορεί να εξαπλωθεί και να καταστρέψει ολόκληρο τον κόσμο ακριβώς επειδή εξαπλώνεται όπως οι μύκητες. 'Αψηφά' τη σκέψη, όπως είπα, γιατί η σκέψη προσπαθεί να φτάσει σε κάποιο βάθος, να πάει στις ρίζες, ενώ μόλις καταπιαστεί με το κακό, ακυρώνεται γιατι έρχεται αντιμέτωπη με το τίποτα".

Hannah Arendt, The Jew as Pariah

Άλμα

ΑΝΤ. πηδηχτός

Οι φίλοι που έγιναν χάμπουργκερ

Ο Καντονά τελικά δεν κατάφερε και πολλά. Εδώ καλά-καλά δεν απέσυρε τα δικά του χρήματα. Είπε ότι θα το κάνει, αλλά όταν έφτασε η ώρα δεν εμφανίστηκε στην τράπεζα καθότι την ίδια μέρα γύριζε ταινία με τον εαυτό του σε ρόλο ληστή τραπεζών. Κάποιοι άλλοι φανς που τα απέσυραν, τα έβαλαν σε άλλες πιο ασφαλείς τράπεζες. Και ο Βασιλιάς Έρικ όμως μετέφερε τα λεφτά του: από μια τοπ σε μια λιγότερο τοπ τράπεζα, για να είναι κοντά στο πόπολο.

Σε διάφορα σχόλια για την αποτυχία της εξέγερσης, ακούγεται ότι του "την έπεσε" το κατεστημένο με απανωτές δηλώσεις από μεγαλοστελέχη και υψηλά ιστάμενους πολιτικούς. Έτσι, προκύπτει το συμπέρασμα ότι η εξέγερση θα γινόταν μόνο αν είχε τις ευλογίες του κατεστημένου. Ή ότι οι στρατιές απωθήθηκαν από λόγια. Μια χαρά η βάρκα, μόνο μην τη βάλεις στο νερό.

Μια δεύτερη άποψη που ακούστηκε είναι ότι η εξέγερση απέτυχε λόγω του ορίου στην ανάληψη χρημάτων. Από σχόλια εδώ και εκεί θα πίστευε κανείς ότι έγινε ηρωική προσπάθεια, η οποία όμως πνίγηκε στην τραπεζική γραφειοκρατία. Άγνωστο αν ισχύει αυτή η εικόνα, ή αν οι friends de Καντονά απλώς έκατσαν σπίτι τους.

Μήπως όμως να'ταν και το αυτογκόλ όταν αποκαλύφθηκε ότι η κα. Καντονού είχε παίξει σε διαφήμιση για την τράπεζα Crédit Lyonnais;

Αλλάζοντας λίγο τη γωνία προσέγγισης, θα μπορούσαμε να στραφούμε στην έννοια της φιλίας και υποστήριξης στα κοινωνικά δίκτυα. Στο διαδίκτυο, ως γνωστόν, είσαι ό,τι γράφεις. Για αυτό και είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του ωραίου (ή της ωραίας) που ποτέ δεν είχε τίποτα να πει. Βέβαια, πριν κάθε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης γεμίσει φωτό του ιδιοκτήτη της. Που σε κάνει να αναρωτιέσαι: τόσος κόσμος με μια κάμερα στραμμένη στη μούρη του...

Στο διαδίκτυο μπορεί όμως να μην είσαι τίποτ'άλλο εκτός από τα λόγια σου, γιατί τα λόγια είναι εύκολα, σαν τα εναέρια φιλάκια ή τους ακτιβιστές που προωθούν email υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με την ίδια ευκολία που θα έστελναν υπέρ του πιθήκου της Παπούα. Ας θυμηθούμε επίσης ότι πολλοί από τους friends - του Καντονά και γενικότερα - θα μπορούσαν να πουλήσουν τους φίλους τους για ένα χάμπουργκερ. Όπως και έγινε πρόσφατα.  Η "Θυσία του Χάμπουργκερ", όμως, ήταν πραγματική εξέγερση με θύματα 234.000 "φίλους".

(φωτό NY Times)

Προπατορικά και αμελέτητα

Ψάρια που παγιδεύονται σε τούβλα που στη συνέχεια γίνονται τοίχοι. Ερπετά με παραλλαγή πεζοναύτη και παλαιοντολογική ακμή που δεν βάζουν νερό στη γλώσσα τους. Τέλος, βάτραχοι που περιμένουν καρτερικά κάτω από το έδαφος μέχρι και επτά χρόνια. Το ύφος του βατράχου στο 2:55, όταν δηλαδή τον ξετρυπώνει ο παππούλης, υποδηλώνει μοιρολατρία και υπαρξιακή πλήξη. Έχει δίκιο. Σε λίγα δευτερόλεπτα, και μετά από 7 χρόνια εγκράτειας, θα του ζουλίξουν την ουροδόχο κύστη.

Για τον αβορίγινο τα πράγματα είναι κάπως πιο καλά. Κάποιος πρόγονος, μια ομολογουμένως ιδιαίτερη προσωπικότητα, πήρε το ρίσκο και ήπιε ούρα βατράχου πρώτη φορά στην ιστορία της φυλής. Η επίσημη ιστορία είναι ότι το έκανε από ανάγκη. Υπάρχουν και άλλες, λιγότερο επίσημες εκδοχές, που τον θέλουν να βρίσκεται μόλις πενήντα μέτρα από το σπίτι του.

Το ζήτημα είναι ότι πάντα υπάρχει η πρώτη φορά που κάποιος βγάζει το φίδι από την τρύπα για το καλό όλων μας. Ποιος θα το περίμενε, π.χ., ότι τα αμελέτητα, το μάτι του ψαριού, τα τυριά που μυρίζουν σαν all star θα γίνουν λιχουδιές που θα μας συντροφεύουν μια ολόκληρη ζωή; Ποιοι είναι αυτοί οι χρυσοί άνθρωποι που η ανάγκη ή η απονενοημένη πλήξη οδήγησε σε αυτές τις ανακαλύψεις;

Και πάνω απ'όλα, ποιός έβαλε αυτήν την κάμερα για να βλέπουμε όλοι τους πιγκουίνους και γιατί;

(ευχαριστώ θερμά για την επισήμανση)

Sylvian

Αν άκουγες Sylvian στις αρχές 80'ς, ήσουν ιδιαίτερα ψαγμένος. Τόσο που δεν σε έκαναν παρέα. Έτσι και αλλιώς, με τόση φράντζα και αισθαντικότητα, θα μπορούσες κάλλιστα να αποκοιμηθείς αφήνοντας τους υπόλοιπους να νομίζουν ότι σκέφτεσαι κάτι ιδιαίτερα βαθύ.

Όπως και να'χει, στη καρδιά μας σ'έχουμε

 Tώρα και τότε


(φωτό Art in base)

Απεργίες

Η πιο έξυπνη, πρωτότυπη και αποτελεσματική μορφή διαμαρτυρίας. Προστατεύουν το συμφέρον του λαού και τιμωρούν μόνο τους υπαίτιους. Χωρίς ίχνος σαδισμού ή ακατάσχετης εκδικητικότητας. Και σίγουρα αποδεικνύουν ότι αντίθετα με τους πολιτικούς, όλοι εμείς, οι υπόλοιποι, έχουμε ως γνώμονα το δίκαιο, την αλληλεγγύη, το κοινό καλό. 

Πες το καλύτερα με ένα τραγούδι

Ο Jay-Z δεν είναι ένας κοινός συγγραφέας. Έρχεται κουβαλώντας πλατινένιους δίσκους, γεγονός που σημαίνει ότι είναι πιο κουλ και από τους πιο κουλ συγγραφείς, οι οποίοι μόλις βρεθούν δίπλα του μετατρέπονται και πάλι σε βάτραχους-σπασίκλες. Δεν πειράζει: σπασίκλες ήταν και παλαιότερα, όπως  δηλώνουν πολλοί συγγραφείς σε συνεντεύξεις, κάνοντας ασκήσεις ανέξοδης μετριοφροσύνης ή προσπαθώντας να αποδείξουν ότι είναι υπεράνω οποιουδήποτε ιντελεκτουέλ life style.

Το βαρυτικό πεδίο του Jay-Z δημιουργεί ενοχοποιημένες και πολιτικά ορθές επιείκιες που δεν είναι διαθέσιμες στους nobodies, και δη στους nobodies με συγκριτικά προνομιούχο παρελθόν. Για παράδειγμα, η έλλειψη συνοχής και οι ασυνέχειες της γραφής του γίνονται συναρπαστικό και "ελλειπτικό κολάζ που μοιάζει με παζλ", οι αναφορές σε "γκόμενες και όπλα ... ακόμα και αυτές, έχουν κρυμμένα νοήματα", η ανίατη εγωπάθεια του ιδίου του Jay-Z δεν πρέπει να κρίνεται τοις μετρητοίς γιατί κρύβει "έναν περίπλοκο, ειλικρινή καλλιτέχνη". Και ως αποτροπή από οποιαδήποτε πρόθεση κριτικής, η Kakutani, με διάθεση κοινωνικής λειτουργού αλλά και λαγνείας για την παραβατικότητα του Jay-Z, μας λέει ότι ο συγγραφέας όταν ήταν μικρός "πουλούσε κράκ", "στην προηγούμενη ζωή του ήταν dealer" (τρεις φορές) , "ο πατέρας του τον εγκατέλειψε" (τρεις φορές) και άλλα παρόμοια - τα οποία αν και δεν ανεβάζουν την ποιότητα του έργου, σίγουρα κατεβάζουν τον πήχη των απαιτήσεων στο όριο της συγκατάβασης.

Αυτό, όμως, μάλιστα ...με την πολύτιμη συμβολή της MJB

Βγές και ξαναμπές

Εκείνη την εποχή ακουγόταν μόνο ένας ήχος

(ευχαριστώ Alex)

Broken Social Scene

Στριμωγμένη κολεκτίβα

(φωτό Nashville Scene)

Η φανέλα με τα λ(εφτά)

"Οι γλάροι ακολουθούν τη ψαρόβαρκα επειδή νομίζουν ότι οι ψαράδες θα πετάξουν καμιά σαρδέλα στη θάλασσα", είχε πει κάποτε ο Έρικ, λίγο εκνευρισμένος με τους δημοσιογράφους που τον ακολουθούσαν παντού, ιδίως μετά το ματς όπου είχε ρίξει κλοτσιά σε παίκτη της αντίπαλης ομάδας. Στο ίδιο ματς, αφού έφαγε αποβολή, έριξε και μια άλλη κλοτσιά, genre κουνγκ-φου, αυτή τη φορά σε οπαδό της αντίπαλης ομάδας. Μετά από το ποδόσφαιρο πέρασε στην ηθοποιία. Δύσκολα χρόνια.

Τώρα, μας καλεί όλους σε νέες μορφές επανάστασης, αποκλειστικά κατά των τραπεζών. Μάλλον θέλει και πάλι τους γλάρους να ακολουθήσουν την ψαρόβαρκά του. Μεταξύ των υποστηρικτών του, και ο γνωστός sportscaster μπιλιάρδου, David Icke. Ο David έφυγε από το BBC, έγινε γκουρού και έκτοτε προσπαθεί να μας πείσει ότι η Γη βρίσκεται στο έλεος πράσινων ερπετών. Όμως, άλλος είναι ο πραγματικός εφιάλτης: αν ο αριθμός των πιστών αυξηθεί, η Γη θα βρίσκεται στο έλεος αυτών που πιστεύουν στα πράσινα ερπετά.

Να υποθέσουμε ότι ο Έρικ δεν αναζήτησε ποτέ τις υπηρεσίες των τραπεζών και ότι έχωνε τα χαρτονομίσματα στη κάλτσα του; Επίσης, όταν αυτοκαταστραφούμε όλοι ακολουθώντας τις οδηγίες του, θα είναι και πάλι εκεί να μας βοηθήσει, τουλάχιστον με κάποια νέα σοφία; Πολλές φορές είναι καλύτερο να κλοτσάς (καμιά μπάλα), παρά να μιλάς.

(φωτό rankopedia)

Κρίμα

Bye Λέσλι

Παραμυθάδες

Και ζήσαμ'εμείς καλά, και αυτοί καλύτερα

γκο γκο γκερλ

Σπηκάζ με χαρακτηριστική φωνή ηδονοβλεψία 70's

Στο μεταξύ, το χορευτικό ντουέτο "Peste Bubbonica", ευτυχώς σε μια και μοναδική εμφάνιση, εύχεται απύρετο χειμώνα.

Μπρος και κάτω, πίσω και πάνω

Μπρός και αριστερά;


(φωτό If we don't, remember me)

Η τοστιέρα έβγαλε γλώσσα

Αν το ρομπότ κρίνει ότι ο ασθενής ή υπερήλικος επιμένει να μη θέλει τα χάπια του, υποχωρεί. Αν κρίνει ότι τα χρειάζεται, επιμένει αυτό. Το πώς κρίνει την κάθε περίπτωση βέβαια εξαρτάται από τον προγραμματισμό του, δηλαδή από δεδομένα συμπεριφοράς που θα χορηγηθούν στο ρομπότ ως usb-κλύσμα. Που θα έχουν καθοριστεί προηγουμένως από τους προγραμματιστές.

Περίπτωση Α: Ο υπερήλικος ασθενής κουνά τα χέρια του μανιασμένα. Δε θέλει τα φάρμακά του, ή μήπως κάτι έχει πάθει και προσπαθεί να μας το πει με νεύματα; Προσθέτουμε λοιπόν ένα ακόμα δεδομένο: ο ασθενής είναι χλομός. Τότε, χρειάζεται τα φάρμακά του. Περίπτωση Β: είναι χλομός και κουνάει τα χέρια του μανιασμένα γιατί το ρομπότ, που τώρα έχει θυμώσει και κρατάει και ένα χωνί, είναι έτοιμο να του χώσει στο στόμα μια χούφτα mentos. κ.ο.κ.

Η ικανότητα του ρομπότ να πράττει ανάλογα χαρακτηρίζεται ως 'ηθική κρίση'. Αυτό από μόνο του κάτι λέει για το τι τελικά εννοούσαμε τόσα χρόνια όταν μιλάγαμε για 'ηθική'.

Έχω άσχημα νέα: ο ιδρώτας του Ash μοιάζει με γάλα.

Mayer

Σίγουρα η φάτσα που θα περίμεναμε από αυτή τη φωνή.

Psyκώlogy

Όταν το μυαλό αφαιρείται, οι αρνητικές σκέψεις δεν είναι οι "απλήρωτοι λογαριασμοί", αλλά διάφορα ευχάριστα πράγματα που ξέρουμε ότι δεν είναι αλήθεια.

(φωτό smoke and a coke)

Οικολόμυγα

Στις οδηγίες χρήσης της μυγοσκοτώστρας δακτύλου, διαβάζουμε τα εξής:
"The present invention is an insect dissuasion device that resembles a miniature fly swatter adapted to be fixed onto an end of a human finger. When a device of the present invention is attached for example onto an index finger, normal activities such as holding a book or a drink container are unimpeded. An insect can be spontaneously discouraged by simply flexing, slowly encroaching upon and then “flicking” the finger and the attached device of the present invention. Due to the small size of the “finger fly swatter” most insects do not react to its presence and are caught off-guard by the rapid flicking motion. Most insects are easily struck and swept away from one’s body by the device of the present invention, resulting in permanent removal of the particular insect."

Lynch

Τα πρώτα του βήματα ήταν ακόμα χειρότερα.

(φωτό All Movie Photo)

Καραόκε

Κάτι συμβαίνει. Το είδαμε και το καλοκαίρι: 'φέτος δεν έχει διακοπές'. Μετά άδειασε η πόλη και δεν έβρισκες ούτε τυρόπιτα. Όλοι αυτοί που δεν θα φεύγανε, φύγανε μαζί, οπότε μοιράστηκε η ντροπή. Κάποιοι από τους γκρινιάρηδες που βρέθηκαν κατά τύχη σε διπλανές πετσέτες είπαν 'ε, μωρέ, πήγα διακοπές γιατί ποιος ξέρει πότε θα ξαναπάω'. Ενώ τόσα χρόνια πηγαίναμε επειδή ξέραμε ότι θα ξαναπάμε.

Πιο πρόσφατα, είχαμε τη φωνή και την αντάρα κατά του μνημονίου. Οργή στους δρόμους, έξω από τη Βουλή (και σχεδόν μέσα της), σε αυθόρμητες συζητήσεις σε ουρές, στα σουπερ μάρκετ, στις στάσεις, μέσα σε ταξί, στα γεμάτα καφέ.  Όλη η χώρα μια πολυκατοικία, πιάναμε κάποια κουβέντα από το φωταγωγό και την ανακυκλώναμε. Οργή και στο δίλημμα 'στήριξη ή εκλογές', γιατί του Έλληνα ο τράχηλος, κ.λπ.

Μετά ήρθε η ώρα της κάλπης. Σιγή πίσω από το παραβάν καθώς θωπεύουμε το ψηφοδέλτιο μας μακριά από τη κλαγγή της εξέγερσης. Μόνο μη μας δει κάποιος που μας ξέρει μόνο ως ήρωα της επανάστασης. Τα αποτελέσματα φέρνουν κάποιες ανατροπές και χαιρόμαστε. Αλλά η χαρά αυτή δε συγκρίνεται με εκείνη που δώσαμε στον Στρος-Καν - δηλαδή σε αυτόν που υποτίθεται ότι μας έχει κάτσει στον τράχηλο. Δε μας πίεσε κανείς. Μόνοι μας του τη δώσαμε. Έπειτα ήρθε η επέτειος του Πολυτεχνείου και ξαναθυμηθήκαμε ότι είμαστε κατά του μνημονίου.

Φάτα τώρα

"Το κόλπο είναι να σε κάνω να νομίζεις ότι όλο αυτό ήταν δική σου ιδέα".

Για όλες τις περιστάσεις

(φωτό media mania)

"How do we know you're that good?"

Είναι

(φωτό this distracted globe)

Τσαγάκι

Ήρεμες εξεγέρσεις

Τρέμω, άρα υπάρχω

Κάτσε σπίτι καλύτερα

(ευχαριστώ Alex)

(φωτό Getty images)

Απορίες

Για κάθε περίσταση

King

"BB, do you think I've lived my life all wrong?". Όχι, λεει ο BB - και η Lucille - αλλά "don't look back", καλού-κακού.

Αξίζει και για τα χορευτικά της παρέας των πνευστών (και, φυσικά, για το ακούραστο slap του μπασίστα).

(φωτό Danny Clinch, Morrison Hotel Gallery)

Ελευθερίες

Βούιξε ο τόπος με το βιβλίο του παιδόφιλου, το οποίο αποτελεί και πρόγευση της νέας εποχής του ηλεκτρονικού βιβλίου. Καθώς τα παραδοσιακά εκδοτικά σχήματα υποχωρούν, και με αυτά η αξιολόγηση του περιεχομένου από συμπαθείς τύπους με παπιγιόν, απελευθερώνεται ο ακατέργαστος οίστρος όσων θεωρούν ότι αφού δακτυλογραφείς, μπορείς και να γράψεις.

Τα σμήνη των γκατζετάδων από την πλευρά τους - που έτσι και αλλιώς είχαν βαρεθεί τα βιβλία και το χρόνο που απαιτείται για να "κατέβει" η κάθε τυπωμένη σελίδα στον εγκέφαλο - εδώ και καιρό θριαμβολογούν για το θάνατο του εκδοτάκου και προσπαθούν να περάσουν τις νέες τεχνολογικές εξελίξεις ως μεγιστοποίηση της ελευθερίας του λόγου (και, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, ως συμβολή στην προστασία του περιβάλλοντος).

Κάτι τέτοια γράφτηκαν και στην ιστοσελίδα (πριν κλείσει) του παιδόφιλου βιβλίου στο Άμαζον, όπου σχολιαστές έδιναν συγχαρητήρια στην εταιρεία για την απόφαση να προστατέψει τα "free-speech rights". Μόνο που σε προηγούμενη δήλωσή της σε σχέση με το βιβλίο, η εταιρεία δεν αναφέρεται στην ελευθερία του λόγου, αλλά στην ελευθερία αγοράς.

(εικόνα Visual Dictionary)

Έξοδα

'Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα'. Για κάποιο λόγο, με όλα τα άλλα που συμβαίνουν, η πρόταση ηχεί σαν το αντίθετό της. Όχι ως αναφορά στη διαπραγμάτευση, τη διαβούλευση, τις συμμετοχικές διαδικασίες αλλά ως δήλωση ανάλγητης αποφασιστικότητας. Και ιδίως αν σκεφτεί κανείς ποιοι κλήθηκαν να λύσουν το αδιέξοδο του κρατικού χρέους, και με ποιο τρόπο. Για πρώτη φορά, ζητήθηκε και η αρωγή των νεκρών. Και, by the way, δεν τα φάγαμε μαζί, ο πρώτος πληθυντικός είναι από τις πλέον μπανάλ τσαχπινιές εξιλέωσης.

(εικόνα if we don't, remember me)

Στο στέκι της Τερέζας

"Τακ τακ τακ" λέει ο Junior και τρελαίνει τις κυρίες

Το αυγό του κακού

Και προς το τέλος της κουβέντας, ο Μίκι κάτι άρχισε να υποψιάζεται

(εικόνα Monsterbrains)

Τα αυγά του κακού

Σάντουιτς, πορτοκαλάδες, κώκ, σάμαλι

"Όχι μόνο απαντούσαν το τηλέφωνο αλλά έκαναν και κλήσεις". Ο David Sedaris επισκέπτεται τη δεύτερή του πατρίδα, μιλάει για την πατροπαράδοτη φιλοξενία μας, και περιγράφει ένα ακροατήριο που παραήταν busy για να βρίσκεται εκεί.

(φωτό index magazine)

Υπέρ ή κατά, c'est comme ci ou comme ca

Όταν το νέο μουσείο της Ακρόπολης χαρακτηρίστηκε ως το καλύτερο επιχείρημα υπέρ της επιστροφής των μαρμάρων, εγκαινιάστηκε η εποχή όπου τα αντικείμενα μπορούν να είναι και επιχειρήματα. Τα αντικείμενα έκαναν ένα ακόμα φιλοσοφικό άλμα όταν το μουσείο - και ιδίως το εστιατόριο, όπως είπαν κάποιοι - μπήκε σε "διαλεκτική σχέση" με την Ακρόπολη. Γενικά, εκείνη την εποχή οι αναφορές στο μουσείο ήταν φιλοσοφικότατες. Έπαψαν να είναι όταν το μάτι μας κατά τύχη έπεσε σε δύο κτίρια στην Αρεοπαγίτου. Μέχρι και ο Τσούμι (διακεκριμένο μέλος μιας κατά τα άλλα θεωρητικά λαλίστατης κοινότητας) φαίνεται να μην τα είχε προσέξει: "επί του θέματος δε θέλω να πάρω θέση", είπε κόβοντας έτσι τη διαλεκτική σχέση με το ακροατήριο. Πάνω βλέπουμε δυο επιχειρήματα (το ένα πρόσφατο) υπέρ ή κατά της επιστροφής των γλυπτών, ανάλογα με τις απόψεις του καθενός.

Αγαπημένοι

Πωλ & Μπεθ

(φωτό Powerline AD)

Μακριά και αγαπημένοι

Ανακόντα στο μέγεθος αυτοκινήτου, γατόψαρα που τρώνε πιθήκους και βάτραχοι που στάζουν δηλητήριο είναι κάποια από τα νέα είδη στον Αμαζόνιο, όλα τους ικανά να σπείρουν τον απόλυτο πανικό αν ζούσαν σε κάποια εξοχή κοντά μας. Εκεί είναι απλώς εξωτικά και σε ασφαλή απόσταση για τους οικοτουρίστες. Τα δικά μας εξωτικά ζώα είναι αδέσποτα που αρπάζουν ποδηλάτες και μπούτια περαστικών, αλλά οι τοπικές οργανώσεις επιμένουν ότι ένα ταξίδι στο κέντρο της πόλης είναι πιο συναρπαστικό με τέτοιους κινδύνους. Αγάπη για τα ζώα που ίσως τροφοδοτείται λίγο από ηθική υπεροψία. Όμως, το επόμενο μυρμήγκι που θα επιπλέει στο αναψυκτικό μας μπορεί να είναι Pheidole harrisonfordi, δηλαδή αν το κοιτάξουμε προσεκτικά θα έχει τη φάτσα του κυνηγού της χαμένης κιβωτού, και ίσως το θλιβερό σκουλαρικάκι του. Ο Harrison από την πλευρά του τάχθηκε υπέρ ενός κινήματος σωτηρίας των ειδών, "κάτι σαν το κίνημα για τα δικαιώματα της γυναίκας" είπε κάνοντας μια κομψή αναλογία που αναδεικνύει το πολιτικο-κοινωνικό του αισθητήριο.

(φωτό: The Palindrome of Bolton)

Σπίτια σας κάντε ό,τι θέλετε

Το μακρύ χέρι του νόμου


(φωτό superpunch)

Για Πρώτη Κριτική, πατήστε 3

Βρείτε το δρόμο σας

Μάθημα

Για καλύτερα αποτελέσματα, δυο φορές την ημέρα

(φωτό blahblahblahscience)

8:42

Εσύ κοιμάσαι και η τύχη σου σε δουλεύει