'Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα'. Για κάποιο λόγο, με όλα τα άλλα που συμβαίνουν, η πρόταση ηχεί σαν το αντίθετό της. Όχι ως αναφορά στη διαπραγμάτευση, τη διαβούλευση, τις συμμετοχικές διαδικασίες αλλά ως δήλωση ανάλγητης αποφασιστικότητας. Και ιδίως αν σκεφτεί κανείς ποιοι κλήθηκαν να λύσουν το αδιέξοδο του κρατικού χρέους, και με ποιο τρόπο. Για πρώτη φορά, ζητήθηκε και η αρωγή των νεκρών. Και, by the way, δεν τα φάγαμε μαζί, ο πρώτος πληθυντικός είναι από τις πλέον μπανάλ τσαχπινιές εξιλέωσης.
(εικόνα if we don't, remember me)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου