Αν το ρομπότ κρίνει ότι ο ασθενής ή υπερήλικος επιμένει να μη θέλει τα χάπια του, υποχωρεί. Αν κρίνει ότι τα χρειάζεται, επιμένει αυτό. Το πώς κρίνει την κάθε περίπτωση βέβαια εξαρτάται από τον προγραμματισμό του, δηλαδή από δεδομένα συμπεριφοράς που θα χορηγηθούν στο ρομπότ ως usb-κλύσμα. Που θα έχουν καθοριστεί προηγουμένως από τους προγραμματιστές.
Περίπτωση Α: Ο υπερήλικος ασθενής κουνά τα χέρια του μανιασμένα. Δε θέλει τα φάρμακά του, ή μήπως κάτι έχει πάθει και προσπαθεί να μας το πει με νεύματα; Προσθέτουμε λοιπόν ένα ακόμα δεδομένο: ο ασθενής είναι χλομός. Τότε, χρειάζεται τα φάρμακά του. Περίπτωση Β: είναι χλομός και κουνάει τα χέρια του μανιασμένα γιατί το ρομπότ, που τώρα έχει θυμώσει και κρατάει και ένα χωνί, είναι έτοιμο να του χώσει στο στόμα μια χούφτα mentos. κ.ο.κ.
Η ικανότητα του ρομπότ να πράττει ανάλογα χαρακτηρίζεται ως 'ηθική κρίση'. Αυτό από μόνο του κάτι λέει για το τι τελικά εννοούσαμε τόσα χρόνια όταν μιλάγαμε για 'ηθική'.
Έχω άσχημα νέα: ο ιδρώτας του Ash μοιάζει με γάλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου