Ωραία θα’τανε να μην είχαν κάνει την εμφάνισή τους διάφορα τετριμμένα για το πόσο το internet κάνει τον εγκέφαλό μας πουρέ, ότι ο κόσμος δεν διαβάζει επειδή σερφάρει, ότι ο μέσος άνθρωπος διαβάζει μόνο 1,3 κιλά βιβλία το χρόνο κλπ.
Τα ίδια ακριβώς ακούγονται εδώ και χρόνια για την τηλεόραση. Σαν να μας βλέπω στην έκτη δημοτικού να γράφουμε έκθεση "τα κακά της τηλεόρασης", το ξύλινο σύνθημα προοδευτισμού τύπου 70ς που ξεφάντωνε με Μπόλεκ και Λόλεκ. Κάτι παρόμοιο πήγε να γίνει και στα 80'ς με το ακλόνητο επιχείρημα 'το AIDS σκοτώνει, άρα σεξ τέλος'.
Σε κάποιες από τις μάχες αυτού του τύπου εμφανίζεται και ο θεος Βιβλίο, σαν αφηρημένη uber-έννοια η οποία δεν έχει βέβαια καμμία σχέση με τα εκατομμύρια κακογραμμένα κείμενα που κυκλοφορούν ελεύθερα ανάμεσά μας. Ούτε βέβαια και με το γεγονός ότι οι περισσότεροι πιστοί του θεού Βιβλίο διαβάζουν ρομάντζα, ή μυθιστορήματα που θα έκαναν οποιοδήποτε πρωινάδικο να μοιάζει με αριστούργημα της ρωσικής λογοτεχνίας.
Η φωτό από το Goldfinger, με τον Sean Connery, ο μόνος που μπορούσε να πει 'Bond, James Bond' σαν να ήταν το δικό του όνομα. Οι υπόλοιποι μοιάζουν με λυκειάρχη, γραμματέα παιδικού σταθμού, κέντρο ραδιοταξί και παλιομοδίτικο καμάκι (όχι με σειρά εμφάνισης).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου