Glad to Know You

Παρομοίως Chaz. Τότε, όμως.

Ντισκοτέκ, circa 1983: οι ναοί του παλλόμενου woofer. 'Λαμποκοπούσες νεραιδοσπηλιές'. Φωτορυθμικά, ιδρώτας, μπόμπες, βουλωμένες τουαλέτες και το καμάκι του κουφού. Εκείνος: 'Σ'αρέσει αυτό το κομμάτι;' Εκείνη: 'Κάτι θα μπήκε, ρίξε νερό'. Εκείνος: 'Όχι, των BeeGees'.

Κάπου εδώ δεν κατεβαίνεις, Judith;

Δεν προλάβαμε καν να φορτώσουμε το αυτοκίνητο με τα χρειώδη των διακοπών και, τσουπ, γεννήθηκε μια νέα έγνοια. Έτσι, για να υπάρχει κάτι να μας ταλαιπωρεί στην παραλία και για να μην μπορούμε καν να γιορτάσουμε τα μύρια ζητήματα των καιρών μας.

Αρνήθηκε, λοιπόν, η Judith Butler το βραβείο της στο πλαίσιο του Gay Pride Βερολίνου γιατί εκτός από 'επιφανειακή και εμπορική', η όλη εκδήλωση αδιαφορεί για 'τον ρατσισμό και την διπλή φυλετική διάκριση κατά των ομοφυλοφιλων και τρανσέξουαλ μεταναστών'. Judith: Η ψυχή του πάρτι.

Και νόμιζες ότι θα κάτσει ήσυχα στο πίσω κάθισμα.

iParatamas

Με χαρούλες άρχισε η εβδομάδα για την βιομηχανία του ψηφιακού βιβλίου: ένα νέο πρόγραμμα για το iΦόουν (μικρός υπολογιστής αυτιού) μας δίνει πρόσβαση σε πολύτιμες πληροφορίες για βιβλία που έχουμε ήδη αγοράσει, όπως για παράδειγμα βιογραφικά στοιχεία των ηρώων του μυθιστορήματος, σημειώσεις του συγγραφέα, τι τρώει όταν γράφει, αν φοράει παντόφλες κλπ. Δεν είναι δα και τόσο περίεργο που τα βιβλία που διατίθενται ως apps για το iΦόουν "ξεπέρασαν τα apps για παιχνίδια": τώρα και το βιβλίο είναι παιχνίδι.

"Ένα app μπορεί εύκολα να σου δώσει την εμπειρία της ανάγνωσης ενός πραγματικού βιβλίου. Άλλα αυτό δεν μας φαίνεται ιδιαίτερα συναρπαστικό" λένε οι ειδικοί, κυρίως ανεξήγητα χαρούμενοι μεσήλικες που ανακάλυψαν τις νέες τεχνολογίες αλλά δεν βρίσκουν τρόπο να τις ενσωματώσουν στην συναρπαστική ζωή τους.

Όλοι οι βιβλιάνθρωποι (ίσως και κάποιοι θεατράνθρωποι) περιμένουν επίσης με αγωνία το νέο app που θα μας δίνει τη δυνατότητα να ανασυγκροτούμε οποιοδήποτε βιβλίο όπως εμείς θα θέλαμε να είναι, ή πιστεύουμε ότι θα ήταν καλύτερο. Γίνονται επίσης προσπάθειες κατασκευής ενός προγράμματος (το app 'Ήμουν και εγώ εκεί') που θα μας επιτρέπει να τοποθετούμε δικές μας εμβόλιμες προτάσεις σε οποιοδήποτε ψηφιοποιημένο αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Чернобыль

Horrifying, More Horrifying, Even more horrifying

(φωτό Ads of the World, The Periodic Table, Too)

Keziah Jones

Million miles from home, τραγουδάει ο Keziah

Και λίγο live.

Allegro Meraklato ma non troppo

Τώρα με το ηλεκτρονικό βιβλίο, αντί να μιλάς, μπορείς να γράφεις και να εκδίδεις. Όλοι περιμέναμε με αγωνία την στιγμή που θα μπορούμε να γράφουμε όπως ακριβώς μιλάμε στο κινητό. Γουάου. Για να δούμε, θα γίνουν συγγραφείς και όλοι αυτοί που όταν λες ότι γράφεις απαντάνε 'και εγώ θα έγραφα, αλλά δεν έχω χρόνο'; Ή, ακόμα καλύτερα, 'και μένα ήταν πάντα το μεράκι μου, αλλά μετά άρχισα να δουλεύω, παντρεύτηκα, τα ξέρεις ...'. Ναι, τα ξέρουμε, άλλος ένας σπουδαίος λογοτέχνης χάθηκε, νοικοκύρης έγινε και βουβάθηκε. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί 'μερακλής' συνήθως σημαίνει 'άσχετος, αλλά με μεγάλη ψυχή και επιμονή'.

Άμιλλα

‘Δεν πρόκειται για πραγματική ομάδα, αλλά για συμμορία χούλιγκαν που γνωρίζουν μόνο την ηθική της μαφίας’

Ο Γάλλος φιλόσοφος Alain Finkielkraut έχει θυμώσει με την εθνική Γαλλίας

(φωτό: ο Αλ Καπόνε χαλαρώνει).

"Football Season is Over"

‘Τέρμα τα παιχνίδια. Τέρμα οι βόμβες. Τέρμα οι περίπατοι. Τέρμα οι πλάκες. Τέρμα το κολύμπι. 67. Δηλαδή 17 χρόνια παραπάνω από τα 50. 17 παραπάνω χρόνια από αυτά που χρειαζόμουν ή ήθελα. Βαρετά. Είμαι συνεχώς οξύθυμος. Δεν έχει πλάκα – για κανέναν. 67. Έχεις αρχίσει να γίνεσαι άπληστος. Δεν είναι καμώματα αυτά για γέρους σαν κι εσένα. Χαλάρωσε – δεν θα πονέσει.’

Η τελευταία παράγραφος του Hunter S. Thompson

Batteries Not Included

Δύο μέσα ανάγνωσης.

Το πρώτο είναι φτηνό, ελαφρύ, το πετάς μέσα σε μια τσάντα και το πας όπου θες, δεν χρειάζεται ειδική μεταχείριση, δεν χαλάει αν πέσει νερό, αντέχει στον ήλιο, μπορείς αν θες να το σφηνώσεις στην άμμο, να το ξαναπιάσεις με βρεγμένα χέρια, καμιά φορά μυρίζει υπέροχα, και - πάνω απ'όλα - μπορείς να αρχίσεις να το χρησιμοποιείς με μια (άντε δυο) κινήσεις. Φίλοι, συγγενείς και αγαπημένοι το χαρίζουν ο ένας στον άλλο ως δώρο που τους συνοδεύει μέχρι τα βαθιά γεράματα. Μετά συνεχίζει τη ζωή του μόνο του, ή στα χέρια άλλου.

Το δεύτερο χρειάζεται μπαταρία, θήκη και ειδική μεταχείριση, έχει ευπαθή κυκλώματα, προγράμματα που θέλουν κάθε τόσο αναβάθμιση ή αντικατάσταση, έχει περιορισμένο χρόνο ζωής σε σχέση με το πολύ ψηλό κόστος αγοράς του, οδηγίες μεγέθους χρυσού οδηγού (με ειδικό πολυσέλιδο παράρτημα βλαβών), ένα κάρο λειτουργίες που δεν θα χρησιμοποιήσεις ποτέ (αλλά θα πληρώσεις), το προσέχεις σαν τα μάτια σου, δεν το δίνεις ούτε στη μάνα σου, κάνει άλλα ντ'άλλων αν πέσει νερό, παγώνει αν μείνει στον ήλιο ή αν δεν το προσέξεις σαν τη γιαγιά σου. Είναι παντελώς βουβό, κουφό και τυφλό αν δεν πατήσεις το κουμπί on, δεν πας πουθενά αν δεν φορτώσει κανονικά, και ενώ το χρησιμοποιείς πατάς κουμπιά, περιμένεις, πατάς κουμπιά, περιμένεις, κοκ. Για να πας στην επόμενη σελίδα, πρέπει να μεταφερθεί ένας όγκος δεδομένων από το ένα σημείο του μηχανήματος στο άλλο. Αν δεν γίνει αυτό, και έχεις την τύχη να 'παγώσει', μπορείς να διαβάζεις την ίδια σελίδα όλο το καλοκαίρι. Διάφοροι τύποι από κάθε άκρη της γης προσπαθούν καθημερινά να το ταίσουν ιούς. Όταν κουραστεί, βγάζει ένα άσπρο Χ σε κόκκινο φόντο (ή αντίστροφα), ή απλώς σε αφήνει να κοιτάς την κενή οθόνη του μέχρι να βαρεθείς να πατάς control alt delete και να πας να ανοίξεις κανένα κανονικό βιβλίο.


(φωτό Marilyn Monroe Collection)

Gervais

"Αν υπάρχει Θεός, γιατί με έκανε άθεο;"

Million Dollar Ερώτηση

Το πιο διασκεδαστικό σημείο κάθε συνέντευξης είναι σίγουρα η ναζιάρικη ερώτηση 'και ποια είναι τα ελαττώματά σας;'. Εκεί είναι που απαντάμε όλοι - με γλυκόπικρο μειδίαμα σοφίας και νοσταλγικής αναπόλησης - 'ανυπόμονος', 'υπερβολικά παρορμητικός', 'συναισθηματικός', 'τελειομανής', 'εξωστρεφής' και άλλα ελεγχόμενα. Σε αντίθεση με 'τσαπατσούλης/τσούλα', 'ανεγκέφαλος', 'εύθικτος', 'υστερικός', 'ανασφαλής' δηλαδή, πάνω-κάτω τα ίδια ελαττώματα χωρίς όμως την υπόσχεση κάποιας αγέρωχης ψυχής.

(φωτό Appalling Nonsense)

کتاب

Το οδυνηρά δυσνόητο έργο του Wittgenstein τώρα και στα Περσικά. Ιδανικό δώρο για όσους νομίζουν ότι μόλις κατάλαβαν το πρωτότυπο.

Βιβλίο

Στο τελευταίο της βιβλίο, Not for Profit, η Martha Nussbaum ισχυρίζεται ότι οι ανθρωπιστικές επιστήμες είναι απαραίτητες στις δημοκρατικές κοινωνίες, ενώ ασκεί κριτική στην νοοτροπία της παιδείας που αξιολογείται με βάση το οικονομικό αντικρύσμα. Χωρίς τις ανθρωπιστικές επιστήμες, οι πολίτες αδυνατούν, για παράδειγμα, να ασκήσουν κριτική στην εξουσία.

Ο David Brooks των New York Times γράφει ότι οι περισσότεροι δεν αισθάνονται ότι έχουν την πολυτέλεια για πτυχία χωρίς εγγύηση επαγγελματικής αποκατάστασης. Υποκύπτοντας λίγο στο πνεύμα της αγοράς, προσπαθεί μεταξύ άλλων να υπερασπιστεί τις ανθρωπιστικές επιστήμες μέσω του επιχειρηματικού πλεονεκτήματος που προσφέρουν.

Και οι δυο απόψεις ανήκουν σε μια γενικότερη αντίληψη ότι η οικονομική κατάσταση και οι δυνάμεις της αγοράς έχουν οδηγήσει τις ανθρωπιστικές επιστήμες σε κρίση.

Μη κατηγορείτε την αγορά, λέει όμως ο Gary Saul Morson, σύμφωνα με τον Edward Oakes στο άρθρο του "Οι Μπούρδες τους Διώχνουν": η κρίση των ανθρωπιστικών σπουδών οφείλεται σε ‘συγκατάβαση, στο γεγονός ότι η λογοτεχνία διδάσκεται σαν να ήταν σταυρόλεξο, και στον ιστορικισμό’. Λέει ο Morson:

"Όλο και πιο συχνά, το ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία κλονίζεται επειδή διδάσκεται σαν να ήταν σταυρόλεξο. Σύμφωνα με αυτήν την ιδέα, για κάποιο λόγο, οι συγγραφείς ποτέ δεν εκφράζονται άμεσα, αλλά επινοούν ένα περίπλοκο κώδικα από εικόνες, παρηχήσεις, δυσνόητες αναφορές, βιβλικές παραπομπές, ενδογλωσσικά λογοπαίγνια, συγκεκαλυμμένα τσιτάτα και – πάνω απ’όλα – σύμβολα. Οι φοιτητές μαθαίνουν γρήγορα πώς να εντοπίζουν σύμβολα. Ως έσχατη λύση, υπάρχει πάντα το νερό, γιατί σε κάθε αφήγημα, κάποιος αργά ή γρήγορα θα πλυθεί ή θα πιει νερό. Έτσι ο φοιτητής ξαμολιέται ανακαλύπτοντας αναφορές στην βάφτιση, στον κατακλυσμό, στο ενάμνιο υγρό. Παίρνει άριστα και μετά απ’αυτό δεν ξαναπιάνει μυθιστόρημα στα χέρια του."


(φωτό: έργο του Theodore Roussel στην Tate)

James

His name is Brown, James Brown

Τα μακαρόνια της μαμάς

Τα βλέπεις, ακάκιε;

Παραδοσιακά Προϊόντα

Μετά από ολόκληρες δεκαετίες που ο καχύποπτος πίνει καφέ με τον καταφερτζή - ιδιοτελείς σατραπίσκοι και οι δυό τους - έχουν ριζώσει τα ρεφλέξ εκδικητικότητας. Μέσα στον καύσωνα, ποιους πραγματικά θίγει η απεργία των ΜΜΜ - ή οποιαδήποτε άλλη που χρησιμοποιεί τον υπόλοιπο κόσμο ως μέσο πολιτικής πίεσης; Χρόνια τώρα, η βία των παραδοσιακών μορφών διαμαρτυρίας πλήττει λιγότερο τους υπαιτιους και πολύ περισσότερο τους ασθενέστερους. Με απόλυτα προμελετημένο τρόπο εξουθενώνουμε ο ένας τον άλλο, καλού-κακού, έτσι για να είναι σίγουρο ότι θα παραμείνουμε όλοι βαθιά μέσα στα.

Μακάρι, έλεγε ο ταξιτζής προχτές, να ανέβει η τιμή των εισιτηρίων των ΜΜΜ για να επιλέγει ο κόσμος ταξί. Καλός και αυτός, περίμενει την σειρά του μαζί με όλους που αγωνίζονται για δικαίωση κοιτώντας αποκλειστικά την πάρτη τους. Είδαμε την ηρωική μάχη του κλάδου του κατά των λεωφορειολωρίδων. Μετά άρχισε να λέει κάτι για ιπτάμενους δίσκους που όχι μόνο πετάνε αλλά πάνε και βαθιά μέσα στη θάλασσα - ο δεύτερος λέγεται χαλασμένος ιπτάμενος δίσκος.

(φωτό mondorama 2000)

Έτσι, όπως τα λες

Κάποιες μορφές λόγου τρέφονται από τη διάψευσή τους. Αν δηλαδή διαφωνήσεις, συμβαίνει τουλάχιστον ένα από τα ακόλουθα

1. Δεν κατάλαβες ακόμα. Μόνο αν συμφωνήσεις έχεις καταλάβει. Οποιαδήποτε αντίρρηση απλώς αποδεικνύει ότι δεν έχεις ακόμα καταλάβει το ζήτημα. Ευρύτατη εφαρμογή από την πολιτική μέχρι τις μεταμεσονύκτιες συζητήσεις παρέα με ποτό, ξηρούς καρπούς και κοινοτοπίες.
2. Διαφωνείς επειδή κατά βάθος συμφωνείς. Απόλυτα συνηθισμένη μορφή ψυχαναλυτικού τζούντο(υ) με σκοπό την εξαφάνιση της αντίρρησης. Σε πιο καθημερινή εφαρμογή: δεν σε πήρε ποτέ τηλέφωνο και πάντα άλλαζε πεζοδρόμιο όταν σε έβλεπε επειδή ήταν μια ζωή τρελά ερωτευμένη/ος/ο μαζί σου.
3. Διαφωνείς επειδή ελέγχουν το νου σου. Πρόκειται για κλασική μορφή απόδειξης ότι ισχύει κάποια θεωρία συνωμοσίας. Μόνο αν συμφωνήσεις ότι υπάρχει συνωμοσία δεν είσαι εχθρός. Τότε όμως πράγματι ελέγχουν τον νου σου. Άρα συμφωνείς επειδή τον ελέγχουν.
4. Η αντίρρηση ως σύμπτωμα. Δεν χρειάζονται πολλά παραδείγματα εδώ: ο Νίτσε διαφωνούσε επειδή είχε σύφιλη. Όσο πιο πολύ τα έχωνε στη φιλοσοφία, κοινωνία κλπ τόσο πιο πολύ σύφιλη είχε.
5. Τι, δεν το βλέπεις; Κοίτα εδώ. Όχι εκεί, εδώ! Καλά, μια μέρα θα το δεις. Αλλά θα’ναι αργά τότε.

B-LA

Για να μπορούμε να την επισκευάζουμε μόνοι μας όταν την χτυπάμε.

Ο όρος "κεφαλή μπιέλας" στα γαλλικά προσφέρεται και για σοφιστικέ εκνευρισμούς. Έκοψε μπροστά μας ο ταξιτζής για να ψαρέψει, ο ψαράς; Κατεβάζουμε το παράθυρό μας και του φωνάζουμε 'tete de bielle!'. Αναπάντεχο, κομψό και πάνω απ'όλα ακατανόητο.

(φωτό Mondorama 2000)

Εχάσαμέν το

Δυστυχώς εχάσαμεν. Όχι μόνο το ματς, αλλά και λεφτά: περίπου 3.000 ευρώ έκαναν φτερά από δωμάτιο της ελληνικής αποστολής στην Νότιο Αφρική. Θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα τα πράγματα: και να χάναμε λεφτά, αλλά και να έπρεπε να αντιμετωπίσουμε την τρομερή Bafana Bafana. Υπό τους ήχους χιλιάδων βουβουζέλων.

Η αγωνία όμως συνεχίζεται καθώς με το βλέμμα καρφωμένο στην οθόνη σκούζουμε όλοι από την αγωνία, όπως ακριβώς σκούζαμε για τα μεγάλα ζητήματα των καιρών μας μέχρι και μια μέρα πριν το Μουντιάλ.

Δύσκολη επιλογή, είναι όλοι άξιοι, ή, επί του πολ. ορθότερου, όλες (οι ομάδες).

(φωτό always philthy)

Σ'αρέσει εκεί, χρυσή μου;

Ωραία θα’τανε να μην είχαν κάνει την εμφάνισή τους διάφορα τετριμμένα για το πόσο το internet κάνει τον εγκέφαλό μας πουρέ, ότι ο κόσμος δεν διαβάζει επειδή σερφάρει, ότι ο μέσος άνθρωπος διαβάζει μόνο 1,3 κιλά βιβλία το χρόνο κλπ.

Τα ίδια ακριβώς ακούγονται εδώ και χρόνια για την τηλεόραση. Σαν να μας βλέπω στην έκτη δημοτικού να γράφουμε έκθεση "τα κακά της τηλεόρασης", το ξύλινο σύνθημα προοδευτισμού τύπου 70ς που ξεφάντωνε με Μπόλεκ και Λόλεκ. Κάτι παρόμοιο πήγε να γίνει και στα 80'ς με το ακλόνητο επιχείρημα 'το AIDS σκοτώνει, άρα σεξ τέλος'.

Σε κάποιες από τις μάχες αυτού του τύπου εμφανίζεται και ο θεος Βιβλίο, σαν αφηρημένη uber-έννοια η οποία δεν έχει βέβαια καμμία σχέση με τα εκατομμύρια κακογραμμένα κείμενα που κυκλοφορούν ελεύθερα ανάμεσά μας. Ούτε βέβαια και με το γεγονός ότι οι περισσότεροι πιστοί του θεού Βιβλίο διαβάζουν ρομάντζα, ή μυθιστορήματα που θα έκαναν οποιοδήποτε πρωινάδικο να μοιάζει με αριστούργημα της ρωσικής λογοτεχνίας.

Η φωτό από το Goldfinger, με τον Sean Connery, ο μόνος που μπορούσε να πει 'Bond, James Bond' σαν να ήταν το δικό του όνομα. Οι υπόλοιποι μοιάζουν με λυκειάρχη, γραμματέα παιδικού σταθμού, κέντρο ραδιοταξί και παλιομοδίτικο καμάκι (όχι με σειρά εμφάνισης).

Μια φορά κι έναν καιρό

Μετά από πολλά χρόνια λοιπόν, ο κακός λύκος μετεμψυχώθηκε σε αριστερό χέρι Valentinaς και η κοκκινοσκουφίτσα σε δεξί της. Πέρασαν και μια βόλτα από τον Sergey πρώτα.

Mono no Aware

Στο θέατρο Νο, ένα φαντασιακό νησί όπου ο χρόνος γίνεται παχύρρευστος, οι άνδρες υποδύονται γυναίκες. Σημασία για τους onnagata δεν έχει η μίμηση της πραγματικότητας, αλλά η ιδέα της, ένα σημείο εστίασης ανθρώπων και πραγμάτων ορατό μόνο από απόσταση. Στο ίδιο σημείο συμπυκνώνονται και τα συναισθήματα, σαν γροθιά που κινείται αργά προς τον στόχο της.

Σε μια σκηνή στο Chushingura, θεατρικό έργο του 18ου αιώνα, ένας σαμουράι αποχαιρετά τη γυναίκα του. Είναι η τελευταία φορά που βλέπονται: εκείνη θα καταλήξει πόρνη ενώ εκείνος θα ακολουθήσει την έντιμη οδό της αυτοκτονίας. Τη νεαρή γυναίκα υποδύεται με μοναδική χάρη ο σχεδόν ογδοντάχρονος μεγάλος Ιάπωνας ηθοποιός Nakamura Ganjiro. Στο ρόλο της συζύγου του, ο γιός του.

('Mono no aware': η θλίψη των πραγμάτων)

Από βιβλιοκρισία του βιβλίου του William Vollman, Kissing the Mask.

(φωτό the-Noh.com)

Μουσικούλα

Αφιερωμένο στον Σταύρο

Elvis, please leave the building ...

‘Δεν έχω δει ποτέ έναν τόσο δημοκρατικό στρατό, ένα στρατό που θέτει στον εαυτό του τόσα ηθικά ζητήματα’, είπε κάποιος για τον στρατό του Ισραήλ.

Ποιος το είπε;

Mais, ο B-HL ...

Πρόσφατα, εκτός από την υποστήριξη στο κίνημα 'Λευτεριά στο μωρό της Ροζμαρί', είπε και κάποια συγκεχυμένα για το Los Angeles - ότι δεν είναι κανονική πόλη επειδή δεν έχει όριο, ιστορική συνέχεια και διάφορα άλλα που μάλλον ισχύουν μόνο εντός της αποκαλούμενης ήπειρωτικής φιλοσοφικής παράδοσης.

Not to be confused με την Ηπειρώτικη παράδοση.

(φωτό 1440 Wall Street)

Κάποιες επιλογές

Κάποιες ιδέες για το Σαββατοκύριακο: Ακούστε (και κυρίως δείτε) την Camila Batmanghelidjh να ξεστομίζει σοφά λόγια για την παιδική ηλικία. Δείτε την ταινία του Apichatpong Weerasethakul. Κάντε τουρ του Eyjafjallajokull, πριν θυμώσει πάλι και μποϊκοτάρει την Ευρώπη.

(φωτό art inconnu)

Cede Mox: τώρα και σε σιρόπι

Μετά από άσκοπες περιπλανήσεις κάτω από σκυθρωπούς ουρανούς σε όλο το μήκος και πλάτος της μεσαιωνικής Ιταλίας, οι δυο απεσταλμένοι της υγειονομικής υπηρεσίας μπορούσαν πλέον να είναι σίγουροι ότι βρίσκονταν στην επικράτεια της φοβερής πανώλης: έρημα σπίτια, οχυρωμένες βουβές πολιτείες, και ρακένδυτοι που περπατούσαν χαμένοι στα χωράφια ‘σαν αγρίμια, κρατώντας ματσάκια από δυόσμο, δεντρολίβανο, απήγανο και φλασκιά με ξύδι’ έγραφε ο Alessandro Manzoni.

Τα γιατροσόφια της εποχής - δύσοσμα παρασκευάσματα από τα γουδιά απελπισμένων αγυρτών, θαυματοποιών και απατεώνων, καθώς και εκκλησιαστικές προτροπές για μετάνοια και προσευχή – δεν είχαν σχεδόν κανένα αποτέλεσμα στη μάχη κατά του φοβερού λοιμού.

Χρειάστηκαν αιώνες σύμμιξης και έκθλιψης βοτάνων, εννοιών και αντιλήψεων για να κάνει την εμφάνισή της η αυτονόητη συμβουλή: ‘φύγετε, μείνετε μακριά και αργήστε να επιστρέψετε - cede mox, recede longe, redi tarde.

Γρήγορα όμως ξεχάστηκε ακόμα και αυτή ...

‘Ακούμπησε με τρόμο το πάνω χείλος του. Έτρεξε στον καθρέφτη. Το πάνω μέρος των αυτιών του είχε πληγές και πύον. Τα χέρια του και η πλάτη του είχαν γεμίσει μοβ κηλίδες. Καθώς κοιτούσε το κατακόκκινο μέτωπο του, έβλεπε τις φουσκάλες να ξεπροβάλλουν μια-μια. «Θεέ μου, έχω πάρει φωτιά. Ακόμα και η γλώσσα μου έχει καεί»' μας λέει ο Rick Reilly από τον πρόσφατο αγώνα αντοχής σάουνας που οργανώνει κάθε χρόνο η Finnish Society for the Preservation of Sauna Culture στη Heinola.

'Together Through Life' ?

Hey Bob, κάποτε άρεσες, μετά άρεσες σε άλλους που δεν άρεσαν στους πρώτους, μετά άρεσες σε όλους, που δεν άρεσε σε κανένα, μετά όλοι συμφιλιώθηκαν γιατί κανένας δε τολμούσε να πει ότι δεν αντέχει άλλο την επιμελώς άτεχνη φωνή σου.

Είναι ανάγκη να μας αφορά κάθε φάση της ζωής σου;


(φωτό Electric Roulette)