Κυριακή στο νησί των ΧΧΧ

O Xέρμπι περιμένει υπομονετικά να τελειώσουν τα σόλο τους οι κκ. Χάμπαρντ και Χέντερσον. Πάνω στο πιάνο έχει απλώσει τις παρτιτούρες του, ίσως κάποια εφημερίδα, ένα sudoku, ένα ταπεινό σταυρόλεξο. Τα δάχτυλά του με βια συγκρατιούνται, τους έχει υποσχεθεί αμέριμνες βόλτες πάνω σε νότες και συγχορδίες της επιλογής τους. Αλλά όχι πριν ο κ. Χάμπαρντ δαμάσει την τρομπέτα του, την οποία κάποια στιγμή θα κοιτάξει με ύφος 'ε, αυτό δεν το περίμενα από σένα'. Όταν θα ξανάρθει η σειρά του, μετά τον κ. Χέρμπι, η τρομπέτα του θα μετατραπεί σε θυμωμένο ροφό που πάλλεται μέχρι να αφήσει την τελευταία του πνοή και να σβήσουν τα φώτα. Ο αυτοκρατής κ. Χέντερσον, που 'μπαίνει' στη στροφή της μελωδίας, έχει ήδη πιει κάποιες προσεκτικές γουλιές από το σαξόφωνό του, κάπου στο 4:30 φαίνεται να λέει 'you want it? You've got it', αλλά έχει αρχίσει να σκέφτεται το βιβλίο του που τον περιμένει καρτερικά να επιστρέψει σε κάποια σεζλόνγκ.