Π ηθική

Ένα μωρό δίνει γλυκό σε μια μαριονέτα για να την επιβραβεύσει, και το αποσύρει από μια άλλη για να την τιμωρήσει. Η δεύτερη τρώει και ένα χαστουκάκι, έτσι για να μην το ξανακάνει. Συμπέρασμα: τα μωρά έχουν ηθικές κατηγορίες. Το ότι το μωρό μιλάει σε μαριονέτες δεν μας απασχολεί, καθότι, ως γνωστόν, οι ηθικές κατηγορίες είναι κάτι ανεξάρτητο, σαν τις αμυγδαλές.

Αν αυτό το έκανε ένας ενήλικας, θα λέγαμε ότι έχει ηθικές κατηγορίες; Αν το έκανε σε ανθρώπους, παραδόξως μάλλον ναι. Αν σε μαριονέτες, θα μας απασχολούσαν άλλα. Παρόλο που ο δεύτερος μπορεί να ήταν πιο κοντά στην ηθική.

Παραμένει άγνωστο μέχρι σήμερα γιατί υποτίθεται ότι τα πειράματα με τα μωρά και τους χιμπατζήδες αποδεικνύουν κάτι για την ηθική, τη συνείδηση, την κοινωνία κλπ. Λες και πρόκειται για ενήλικα ανθρώπινα όντα παγιδευμένα σε σωματικές στολές πιθήκου ή βρέφους.

Μπορεί να γίνονται από υπερβολική αίσθηση ισότητας. Σαν και αυτή που σκορπιέται άκοπα, μέχρι κάποιος να μείνει στον τόπο όταν του πουν ότι το παιδί του θα έχει μυαλό ουρακοτάγκου - ή θα παραμείνει με τις ηθικές κατηγορίες 3χρονου. Όχι και τόσο άσχημα για όσους θεωρούν ότι το σύμπαν των ενηλίκων δεν τους αφορά και εξακολουθούν να επιστρέφουν στον μύθο της παιδικής αθωότητας ( και γιατί όχι στο μύθο του αθώου χιμπατζή;)

Και ο King Kong είχε ηθικές κατηγορίες, ο κόσμος δάκρυζε στα σινεμά όταν έπνεε τα λοίσθια, ίσως επειδή τους θύμιζε κάποιο κοντινό τους πρόσωπο - μέχρι που εμφανίστηκε ο Godzilla, το κατοικίδιο που κανένας δε θέλει, και τελείωσαν οι συναισθηματισμοί. Η επόμενη ταινία προβλέπεται με βρέφη τα οποία θα καταστρέφουν τα πάντα στο διάβα τους, άλλοτε εσκεμμένα και άλλοτε επειδή απλώς θα πέφτουν πάνω στους ουρανοξύστες ή θα πετάνε το φαγητό τους πάνω σε αεροπλάνα.

Όμως, η απόφαση εξολόθρευσής τους, όπως συνήθως από μαχητικά μεγέθους σκνίπας, θα δημιουργήσει έντονα ηθικά διλήμματα. Μπορεί να ζυγίζουν 300 τόνους, αλλά παραμένουν μωρά - με ηθικές κατηγορίες. Για πρώτη φορά, ατημέλητοι και σκυθρωποί φιλόσοφοι θα κάτσουν στο ίδιο τραπέζι με πεζοναύτες με φρεσκοξυρισμένους σβέρκους αναζητώντας την λύση.

(φωτό The Graphic Imperative)

Η Trololo...

...δεν πάει στα βουνά

(ευχαριστώ Alex)

Elliott Smith

"I'm not half what I wish I was" έλεγε ο Elliott

(βίντεο JakeSlavik)

Όταν ο Graydon συνάντησε τον Kingsley

"Ήταν διασκεδαστικός και επιδεικτικά αγενής, ενώ το δέρμα του ήταν το πιο λευκό και λεπτό που είχα δει ποτέ σε άνδρα - σαν προφυλακτικό γεμάτο με άπαχο γάλα".

Ο Graydon Carter σε τρυφερή στιγμή θαυμασμού για τον Kingsley Amis, σε άρθρο για το τελευταίο βιβλίο του Martin Amis, The Pregnant Widow.

"Οι συγγραφείς πεθαίνουν δυο φορές: τη μια όταν πεθαίνει το σώμα και την άλλη όταν πεθαίνει το ταλέντο" M.A.

(φωτό nndb)

Yo

la tengo

"In the end, everything will be ok. If it's not ok, it's not yet the end."

Fernando Sabino



(ευχαριστώ Alex)

Joy Division

Κάπως χαμηλό βαρομετρικό

Σημειώσατε Χ

"Οι ομάδες περιφρούρησης που θα οργανώσουν τα σωματεία έχουν εντολή να κλείσουν με κάθε τρόπο τους προδότες. Δεσμευόμαστε πως σε όποιου σωματείου η διοίκηση ανοίξει κερκόπορτες, την επόμενη μέρα θα μας βρουν μπροστά τους. Στάχτη να γίνουν". Ποιοι το είπαν; Σε ποιά χώρα και εποχή; Λεπτομέρειες σε άρθρο της Καθημερινής.

Να υποθέσουμε ότι θεώρησαν εμπνευσμένη την επιλογή του όρου 'στάχτη', δυο εβδομάδες μετά τον εμπρησμό στην Marfin;

(φωτό, Κουρδιστό Πορτοκάλι, smashboxstudios)

Η σκέψη στα χρόνια της ντουντούκας

Λέγεται ότι ο Λόγος είναι ελκυστικός. Ακόμα και ένα βουβό κομμάτι χαρτί μπορεί να είναι φορέας κάποιας πρότασης που γητεύει το νου ή τη ψυχή. Αρκεί να κάνουμε εμείς την πρώτη κίνηση ανάγνωσης ή σκέψης. Στον αντίποδα βρίσκονται τα ντεσιμπέλ, που μεγεθύνουν τον λόγο που δεν πείθει με πραότητα, που έρχεται να μας βρει παρά τη θέλησή μας, και που πλανάται σαν οσμή.

"Ταυτίζουμε τον θόρυβο με τη βία. Χωρίς μεγάφωνα, έλεγε ο Χίτλερ, οι Ναζί δεν θα είχαν ποτέ κατακτήσει την Γερμανία. Δεν θα μπορούσαμε εύκολα να φανταστούμε τον Γκάντι πάνω σε μια Χάρλευ" γράφει ο Dwight Garner παρουσιάζοντας τρία βιβλία για την αναζήτηση της σιωπής.

(φωτό riotclitshave - ευχαριστώ Alex)

Grateful Undead

Ο Montaigne πέφτοντας από το άλογό του, χτυπάει και χάνει τις αισθήσεις του. Καθώς οι φίλοι του τον μεταφέρουν από το σημείο της πτώσης, ο μισολιπόθυμος φιλόσοφος ξερνάει αίμα και γραπώνει το στήθος του σαν να θέλει να βγει από το σώμα του.

Όμως, ο ίδιος ο Montaigne - ή, έστω, μια ασώματη εκδοχή του - δεν έχει ιδέα ότι συμβαίνουν όλα αυτά: βυθισμένος στο ημίφως της αναισθησίας του ονειρεύεται ότι 'πετάει μέσα σε ένα σύννεφο απόλαυσης'. Όταν ξυπνάει, ο τρομερός πόνος των τραυμάτων του, τού θυμίζει ότι, ευτυχώς, είναι ακόμα ζωντανός.

Έτσι, μπορεί να συνεχίσει να απολαμβάνει τη ζωή του, καθώς και σκέψεις όπως "πώς θα μπορούσαμε ποτέ να απαλλαχτούμε από την ιδέα του θανάτου και την ιδέα ότι κάθε στιγμή έχει περασμένα τα χέρια του σφιχτά γύρω από το λαιμό μας;"


(φωτό luxe et vanites)

Τελικά είχε δίκιο

"There is water at the bottom of the ocean"

Εδώ ολόκληρη η διάλεξη του David Byrne.



(φωτό minneapolisfuckingrocks)

Οι δυο ζωές του Pat

Pat Martino: επαγγελματίας μουσικός από τα 15 του, έπαιξε με τα μεγαλύτερα ονόματα της τζαζ. Σήμερα από τους πιο καταξιωμένους μουσικούς του χώρου, με άμεσα αναγνωρίσιμη τεχνοτροπία.

Μια μέρα πριν από χρόνια και κάπου στα 30 του, μετά από εγχείρηση ανευρύσματος, ξύπνησε και τα χέρια του δεν αναγνώριζαν τον νου του. Κοιτώντας τα δάχτυλά του, ένιωσε ότι κοιτάει φωτογραφίες μακρινών συγγενών, ίσως και ομαδικές συμμαθητών που δεν είχε ποτέ. Έμαθε και πάλι να παίζει ακούγοντας για χρόνια τις παλαιότερες ηχογραφήσεις του, σαν αρχάριος δάσκαλος του εαυτού του.

Live εδώ, κέντρο, εντός εκλεκτής παρέας.

(φωτό Brief Epigrams)

Tweet

Τρία ακόρντα κάθονταν στου κυρ-Everett τση κιθάρα

Το μωρό των Καννών

Ο Πολάνσκι δεν άντεξε άλλο τη σιωπή του σαλέ του στις Άλπεις και ζήτησε ίση μεταχείριση σε κείμενό του στην ιστοσελίδα του φίλου του BHL. Μα την ίση μεταχείριση επικαλούνται και όσοι θέλουν την εκδοσή του στις ΗΠΑ. Ατυχής, λοιπόν, η πρώτη κίνηση, εκτός και αν με ίση μεταχείριση εννοεί αυτή που αρμόζει σε όλες ανεξαιρέτως τις ιδιοφυίες.

Τώρα γιατί 29 κατασκευαστές ταινιών υπογράφουν ηρωικό κείμενο υποστήριξης (με τον Νικολά Πολ Στεφάν Σαρκοζί ντε Ναγκί-Μποκσά να παραδίδει επιστολή του Πολάνσκι στον Ομπάμα) σαν να πρόκειται για άδικη μεταχείριση κάποιου μεγάλου αγωνιστή, είναι άλλο θέμα. Κανένας δεν είπε 'πετάξτε τον στα κάτεργα'. Ωστόσο, η φασαρία που γίνεται μάλλον το αντίθετο αποτέλεσμα έχει θυμίζοντας ότι η όλη ιστορία αρχίζει όταν κατηγορήθηκε για σεξ με μια 13χρονη, στην οποία προηγουμένως λέγεται ότι έδωσε χάπια. Η επίσημη κατηγορία το 1978, τουλάχιστον σύμφωνα με μια από τις εκδοχές τις ιστορίας, ήταν βιασμός. Το κείμενο υποστήριξής του από τους συνάδελφούς του, όμως, αναφέρει 'ενταλμα σύλληψης για υπόθεση ηθικής'. Αυτή είναι και η μόνη, μάλλον χλιαρή και από υποχρέωση, αναφορά.

Αν η παρέα του (που μάλλον δεν θα έκανε το ίδιο για κάποιον nobody) κατέβαζε λίγο τους τόνους, καλό θα του έκανε γιατί έτσι χάνει την υποστήριξη πολλών που διαφορετικά μπορεί και να ήταν με το μέρος του.

(φωτό 42andpointless)

Κυριακή στο νησί των ΧΧΧ

O Xέρμπι περιμένει υπομονετικά να τελειώσουν τα σόλο τους οι κκ. Χάμπαρντ και Χέντερσον. Πάνω στο πιάνο έχει απλώσει τις παρτιτούρες του, ίσως κάποια εφημερίδα, ένα sudoku, ένα ταπεινό σταυρόλεξο. Τα δάχτυλά του με βια συγκρατιούνται, τους έχει υποσχεθεί αμέριμνες βόλτες πάνω σε νότες και συγχορδίες της επιλογής τους. Αλλά όχι πριν ο κ. Χάμπαρντ δαμάσει την τρομπέτα του, την οποία κάποια στιγμή θα κοιτάξει με ύφος 'ε, αυτό δεν το περίμενα από σένα'. Όταν θα ξανάρθει η σειρά του, μετά τον κ. Χέρμπι, η τρομπέτα του θα μετατραπεί σε θυμωμένο ροφό που πάλλεται μέχρι να αφήσει την τελευταία του πνοή και να σβήσουν τα φώτα. Ο αυτοκρατής κ. Χέντερσον, που 'μπαίνει' στη στροφή της μελωδίας, έχει ήδη πιει κάποιες προσεκτικές γουλιές από το σαξόφωνό του, κάπου στο 4:30 φαίνεται να λέει 'you want it? You've got it', αλλά έχει αρχίσει να σκέφτεται το βιβλίο του που τον περιμένει καρτερικά να επιστρέψει σε κάποια σεζλόνγκ.

Vladimir iLynch

Ο David Lynch, με ύφος σαν να έχει μόλις δει μια από τις ταινίες του μετά από πολύωρο ταξίδι με καμπριολέ, αναλύει την κουλτούρα της σμίκρυνσης.

Ζεν

"Μετά την κάθετη πτώση από το δέντρο, ευτυχώς μπροστά στα μάτια ή ίσως και στο κεφάλι του Ισαάκ, ο οποίος στη συνέχεια εξαφανίστηκε μέσα στο λαβύρινθο της θεωρίας του, μπορεί και ως αποτέλεσμα του καρούμπαλου, το μήλο άρχισε να ανησυχεί ότι και αυτή τη φορά, όπως παλιά, κάποιος θα το δάγκωνε. Αφού όμως πέρασαν ώρες, και έπειτα μέρες, άρχισε να νιώθει κάπως περίεργα. Λίγο ήξερε ότι με κάθε μέρα που περνούσε απομακρυνόταν όλο και περισσότερο από τον κίνδυνο της ανθρώπινης μασέλας, χωρίς να χρειάζεται να κάνει το παραμικρό."


(video από alifitzd)

siseneG

Αντίστροφη μπανανόφλουδα που λικνίζεται σαν φύκι. Αντίστροφο μάσημα και βλέμμα. Και ένα guest appearance, κάπου στο 3:10. "Ιψ, ιψ" της λέει.

Οι Underworld σε γρηγοριανή διάθεση.

Homework: Το Βέλος του Χρόνου, Μάρτιν Εϊμις.

(video από ChloroformCupid)

Το σοφτμπώλ της Έλενας

Μια αξιόλογη συζήτηση έχει φουντώσει στις σελίδες της Wall Street Journal σχετικά με το αν το softball είναι λεσβιακό άθλημα. Είναι η ίδια εφημερίδα που σε άλλες περιπτώσεις έχει ως χόμπι να δημοσιεύει οικονομικά κηδειόχαρτα για διάφορες χώρες, προσφάτως και της δικής μας.

Η επιστημονική αυτή συζήτηση, που αναδημοσιεύεται σε άλλα αξιόλογα έντυπα, άρχισε από μια φωτό της Elena Kagan, υποψήφιας για το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, την ώρα που επιδίδεται στο εν λόγω σπορ. Κάποιοι είπαν ότι η δημοσίευση της συγκεκριμένης φωτογραφίας αποτελεί υπαινιγμό για τις ερωτικές προτιμήσεις της Elenaς.

Στην επιστημονική τοπολαλιά, η προτίμηση αυτή αποκαλείται και 'προσανατολισμός'. Ήδη έχει αρχίσει και η παραγωγή πυξίδων με τα τέσσερα σημεία του σεξορίζοντα, δηλαδή Hetero, Gay, Lesbian και Βi, με τους αντίστοιχους γεωγραφικούς συνδυασμούς HG, HL, LB, BH, κλπ, ανάλογα με την διεύθυνση του ανέμου (Εξαιρείται το BHL).

Όπως ήταν αναμενόμενο, το ζήτημα μεταφέρθηκε και στους κόλπους της πανεπιστημιακής κοινότητας. Τα συνέδρια για το φύλο του κάθε αθλήματος έκαναν την εμφάνισή τους με απίστευτη ταχύτητα και συχνότητα. Σε πρόσφατο συνέδριο δε, συζητήθηκε και το ακανθώδες θέμα του κατά πόσο το softball το παίζουν μόνο λεσβίες (ή μονό λεσβίες). Όπως επίσης και το ερώτημα - το οποίο κινδυνεύει να εξαφανιστεί σε μια από τις μαύρες οπές της ηθικής - αν η δεξιότητα στο συγκεκριμένο άθλημα θα μπορούσε να αποτελέσει τεστ 'λεσβίωσης'.

(φωτό yankodesign)

Βιβλίο: An Adventure History of Paris

Ο Charles Marville, φωτογράφος του Λούβρου, απαθανατίζει τη συνοικία Haussmann, κάποια στιγμή τον 19 αιώνα στο Παρίσι. Η κάμερά του απορροφά τον εξωτερικό κόσμο απελπιστικά αργά. Τόσο αργά, που δεν προλαβαίνει να αποτυπώσει την κίνηση των περαστικών που αφήνουν φωτεινά απόνερα στο πέρασμά τους μπροστά από τον φακό. Το αποτέλεσμα είναι μια άδεια πόλη όπου μόνο τα κτήρια είχαν την υπομονή να φωτογραφηθούν.

Ένας από τους πολλούς χαρακτήρες στο βιβλίο του Graham Robb, Parisians, An Adventure History of Paris.

(Φωτό Edouard Golbin, από το FOTOGRAFIA)

Fg = G (m1*m2)/(d^2)

Η μηλιά του Νεύτωνα στο διάστημα, εκεί που επιτέλους επιπλέει ελεύθερα μεταξύ Γης και μηδενός. Παρέα με τον Νεύτωνα και τους επιστήμονες, δικαιώνεται επιτέλους το φρούτο των πρωτοπλάστων.

Ο Durer ήταν από τους πρώτους που κατέγραψαν τη μοναδική ικανότητα της μηλιάς να μετακινεί τα φύλλα της προκειμένου να κρύβονται τα επίμαχα σημεία. Θα παρατηρήσατε επίσης από τον πίνακα ότι πριν το προπατορικό αμάρτημα, σηκωνόταν μόνο ο αριστερός αντιβραχίονας του Αδάμ όταν κοιτούσε την Εύα.

(φωτό Olga's Gallery)

Ο Ταλαντούχος κύριος Heidegger

"Ο Φύρερ, και μόνο αυτός, είναι η σημερινή και μελλοντική πραγματικότητα της Γερμανίας και ο νόμος της". Αυτά έλεγε ο Heidegger, για τον οποίο το Ολοκαύτωμα ήταν 'μια ακόμα έκφανση της σύγχρονης τεχνολογίας', κατά τον Adam Kirsch.

Η Arendt έβαλε όλη τη φιλοσοφική της μαεστρία για να τον εξιλεώσει. Ίσως αν δεν ήταν συνήγορος υπεράσπισής του, να μας φαινόταν σαν προσπάθεια να γίνει το μαύρο άσπρο. Δηλαδή, μια εξαιρετικά ατυχής προσπάθεια της φιλοσοφίας σε μια από τις πιο χαρακτηριστικές της λειτουργίες: να υπενθυμίσει τη διάκριση μεταξύ φαίνεσθαι και είναι.

Ο κόσμος της φιλοσοφίας έχει θυμώσει, νιώθει εκτεθειμένος και εξαπατημένος, μάλλον γιατί αφου θαύμασε το έργο του Heidegger, αισθάνεται την ανάγκη να ανακαλέσει μετά το ξεμπρόστιασμα ενός ταλαντούχου κύριου Ρίπλευ. Μα πώς έγινε αυτό; Στα βάθη της σκέψης υποτίθεται ότι τα πάντα είναι διαφανή. Πρέπει να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι η διάνοια δεν έχει καμία σχέση με την ηθική;

Μπορεί ο θυμός να έχει να κάνει με την αίσθηση ότι χωρίς να το καταλάβουμε, βρεθήκαμε να θαυμάζουμε κάτι το τρομακτικά σκοτεινό. Και με τη σκέψη ότι ίσως η μόνη διαφυγή να είναι η φιλοσοφική ταπείνωση ότι τελικά δεν καταλάβαμε τίποτα - καθότι η άλλη επιλογή θα ήταν να αναλογιστούμε τι είναι αυτό που υποτίθεται ότι καταλάβαμε, αν δεν πήραμε χαμπάρι κάτι το τόσο σοβαρό.



(βίντεο prestoagitato2)

Mazzy Star

Γοητευτικά ανυπόφορη ωραιοπάθεια των 90ς

Spinoza MD - Χειρουργός - Ενδοσκόπος

Η κλινική εξαπλώνεται κάθε μέρα. Όλο και περισσότερες σκέψεις αποκτούν σημασία μόνο ως εγκεφαλικές διεργασίες. Το πρώτο βήμα έγινε ήδη εδώ και καιρό από επιστήμονες που τα Σαββατοκύριακα γράφουν φιλοσοφικά βιβλία, με ολέθρια αποτελέσματα. Το αντίστροφο σενάριο τρόμου είναι το ακόλουθο: ενώ η νάρκωση αρχίζει να πιάνει, τα φώτα να στριφογυρίζουν και οι φωνές γύρω από το χειρουργικό τραπέζι να ακούγονται ολοένα και πιο μπάσες, στο οπτικό σας πεδίο εμφανίζεται μια χαμογελαστή φάτσα με καπελάκι χειρούργου : "Γεια σας, λέγομαι Δρ. Σπινόζα, είμαι φιλόσοφος αλλά έχω ως χόμπι τη χειρουργική".

Η συνέχεια βέβαια έγινε από πάμπολλους άλλους, που μην μπορώντας να καταλάβουν τον Νίτσε, θεώρησαν ότι έπρεπε επιτέλους να στραφούν στο αν είχε σύφιλη ή όχι. Ή αν έκλαψε ή όχι. Ή οτιδήποτε άλλο. Κάποιοι που άρχισαν ήδη να τον μελετούν, έχασαν τον ύπνο τους: αν είχε σύφιλη, τότε τι ασχολούμαι; Ας μας πουν επιτέλους από ποιά γραπτά και έπειτα τον έπιασε για τα καλά η σύφιλη, για να ξέρουμε να διαβάσουμε μόνο τα προηγούμενα. Μην πάθουμε και τίποτα: εδώ άνοια έχει ο κολλητός/η και πριν το καταλάβεις ξυπνάς μια μέρα και του μιλάς στον πληθυντικό. Ή του πετάς το βάζο στο κεφάλι.

Στη βάση των παραπάνω, μια ιδέα θα ήταν το στηθοσκόπιο να ακουμπιέται κατευθείαν στο μέτωπο. Αντί για 'βήξτε παρακαλώ', ο γιατρός θα λέει 'σκεφτείτε κάτι'. 'Τώρα πάρτε μια βαθιά θετική σκέψη. Τώρα μια αρνητική. Ωραία. Ντυθείτε. Από τη σελίδα 15 μέχρι την 20 από το Είναι και το Μηδέν, τρεις φορές την ημέρα, πριν το φαγητό, για να μην πάει και χαμένο'.

Gil Scott-Heron

Γκαν

(φωτό nah right)

Χρονικό Προαναγγελθέντος Θανάτου

Την Τετάρτη τρεις άνθρωποι δεν επέστρεψαν σπίτι τους. Σε αντίθεση με αυτούς που τους έκαψαν. Η πυροσβεστική άργησε να επέμβει γιατί δεν μπορούσε να φτάσει έγκαιρα στο Σύνταγμα. Συνυπεύθυνοι και εδώ όσοι την εμπόδισαν. Μπορεί εμείς οι ίδιοι, μπορεί κάποιοι άλλοι δίπλα μας. Δεν έχει σημασία. Και σε ένα εκτελεστικό απόσπασμα υπάρχει ένας με άσφαιρα φυσίγγια έτσι για να μπορεί ο κάθε ένας να λέει ότι ο διπλανός σκότωσε. Ενώ κινδύνευαν ζωές, το πλήθος εκτόνωνε τον θυμό του και κάποιοι για τα μάτια της παρέας τους (και της κάμερας) έκαναν τα αντράκια - αλλά όχι αρκετά για να εμποδίσουν τους εμπρηστές. Εδώ ας σκεφτούμε ότι η δολοφονία έγινε ανάμεσα σε χιλιάδες κόσμο.

Θα θυμόμαστε τα όσα έγιναν; Θα αλλάξει τίποτα στον τρόπο που διαμαρτυρόμαστε; Την ίδια μέρα, το απόγευμα, όταν καταλάγιασε η πόλη, γέμισαν και πάλι τα καφέ και άρχισαν οι τσάρκες, λες και η ώρα της οργής να είχε λήξει για την ημέρα. Αύριο πάλι, και ο,τι προλάβουμε πριν το καλοκαίρι που η πόλη αδειάζει για τα μπάνια μας και τις φραπεδιές στην παραλία. Η ξεκούραση του χειμερινού πολεμιστή. Τα είδαμε και την Πρωτομαγιά - ίσως η πρώτη με σοβαρό αντικείμενο διαμαρτυρίας - που άδειασε η πόλη όταν τρέξαμε όλοι να πιάσουμε μαγιόξυλο και να φάμε κανένα μαριδάκι παρά θιν' αλός.

Θα ξεχυθούμε ποτέ στους δρόμους κατά της βίας; Οι διαμαρτυρίες συνεχίζονται και τις επόμενες μέρες, σαν να μην έγινε τίποτα και φυσικά χωρίς αναφορά στο αίσχος της 5ης Μαίου. Ο τυφλωμένος νους μας δεν μας επιτρέπει να σκεφτούμε ότι θα μπορούσαμε να τιμήσουμε τους νεκρούς κάνοντας την πόλη να σιωπήσει, έστω και για μια μέρα. Η μόνη διαμαρτυρία που ξέρουμε είναι της φωνής, της καταστροφής και της βίας. Στη σιωπή του πένθους όλο και κάτι μπορεί να καταλάβουμε. Εκτός και αν μας φαίνεται πολύ πεζός και ιδεολογικά στείρος ο θάνατος τριών υπαλλήλων.

Πάντως για τους κατά τα άλλα ψυχρούς κουτόφραγκους δεν ήταν καθόλου πεζός. Ας τα βλέπουμε εμείς με την υποτίθεται ζεστή ψυχούλα μας. Η είδηση έφτασε βέβαια και μέχρι τους φίλους μας τους Κινέζους, που με 1,3 δις πληθυσμό είναι σίγουρο ότι έχουν μπόλικα άλλα θέματα για πρωτοσέλιδο. Αυτό ας το βλέπουν κάποιοι του πολιτικού μας κόσμου που δυσκολεύονται να καταδικάσουν τη βια - σχεδόν δεν μπορούν να προφέρουν κάποιες λέξεις - ενώ όταν τελικά αναγκάζονται, μιλάνε περισσότερο για 'φαινόμενα' παρά για ανθρώπους με σάρκα και οστά.

Πραχλάντ: τι'χες Jani, τι'χα πάντα.

Ο Prahlad Jani είναι 'αναπνοηστής' (θα μπορούσαμε να πούμε). Έφαγε και ήπιε τελευταία φορά πριν 70 χρόνια. Κάτι τον πείραξε; Όχι. Θρέφεται με πνευματική λάιφ-φορς. Σε συνθήκες στενής παρακολούθησης από γιατρούς διαπιστώθηκε ότι τα ούρα που μαζεύονται στην ουροδόχο, επιστρέφουν στο σώμα (του Πραχλάντ).

Αν αληθεύουν όλα αυτά, πρόκειται για τεράστια ανακάλυψη. Και να μην αληθεύουν, πρόκειται για μια τεράστια ανακάλυψη, αλλά άλλου τύπου. Εκτός και αν αληθεύουν απόλυτα αλλά ο Πραχλάντ έχει να μετακινηθεί από τη θέση του 70 χρόνια. Σε αυτή την περίπτωση, άλλο είναι το μυστικό του.

Οι επιστήμονες τον μελετούν για να δουν μήπως καταφέρουν να αυξήσουν τις αντοχές στρατιωτών υπό αντίξοες συνθήκες. Άλλες, μη επιδοτούμενες έρευνες, εξετάζουν αν το λαιφ φορς υπάρχει και σε στερεά αλλά και σε υγρή μορφή.

(φωτό amazing abilities)

Πάμε ΔΝΤ;

Μετά από πορείες, διαμαρτυρίες, συνελεύσεις, συζητήσεις, πολιτικές υπερευαισθησίες αριστερού και δεξιού τύπου (χρόνια τώρα) και ισχυρά αντι-καπιταλιστικά ρεφλέξ, καταλήξαμε στην αγκαλιά του ΔΝΤ. Μπορεί και να τους αγκαλιάσαμε εμείς - ας το αποφασίσουν τα σμήνη των ειδικών. Όπως επίσης ας μας εξηγήσουν πώς καταφέραμε με κάθε διαμαρτυρία να μπαίνουμε ακόμα πιο βαθιά στα.

(φωτό tummyfluff)