Όταν στήνουν τα παιδιά μπροστά στο μικρόφωνο και τα ρωτάνε για τα καυτά ζητήματα του περιβάλλοντος, της πόλης, κ.λπ., θα απαντήσουν όπως πρέπει. Όπως και στην έκθεση ιδεών, τα ερωτήματα, οι απαντήσεις, τα σημεία επίδειξης ευαισθησίας είναι προϊόντα των θεωρητικών αναζητήσεων και εμμονών των μεγάλων. Μπροστά στο μικρόφωνο, ή στην ερώτηση τύπου μικροφώνου, τα παιδιά καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι πρέπει να πούνε το ποίημα, για να τα αφήσουν ήσυχα.
Έτσι όλοι είναι ευχαριστημένοι, κυρίως οι μεγάλοι επειδή τα θεωρητικά τους σχήματα έκαναν πλήρη κύκλο και επέστρεψαν ως εμπειρικά δεδομένα, συν ΕΠΑ, δηλ. την εμπειρικά προστιθέμενη αξία που προκύπτει από τη δήθεν θεωρητικά αμόλυντη οπτική των παιδιών.
Όταν απαντούν οι μεγάλοι, είναι κάπως διαφορετικά τα πράγματα, ίσως επειδή μπαίνουν στοιχεία της σκοπιμότητας που εξυπηρετεί το ρεφλέξ της δυσαρέσκειας, καθότι, ως γνωστό, η ικανοποίηση είναι ύποπτη.
"Ρεκόρ δυσαρέσκειας" καταγράφει λοιπόν η έρευνα, που ωστόσο φαίνεται να καταγράφει και ρεκόρ εμπεριστατωμένων απαντήσεων. Π.χ.:
1. Οι Έλληνες σε ποσοστό 70% πιστεύουν ότι "δεν είναι ενημερωμένοι σε ευρωπαϊκά θέματα". Όμως στην πλειοψηφία τους πιστεύουν ότι η ΕΕ "κινείται προς τη λάθος κατεύθυνση".
2. Έχουν "έλλειψη εμπιστοσύνης στα κόμματα", αλλά "θέλουν να αποφασίζει η κυβέρνηση σε θέματα φορολογίας συντάξεων, συγκοινωνιών, παιδείας, αλιείας, γεωργίας".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου