Στο μυαλό του νεοακτιβιστή, το πάτημα του forward για να προωθηθεί το ημειλ για τα δικαιώματα δίποδων ή τετράποδων - η διακρίσεις δεν είναι πολιτικά ορθές - σε κάποια γωνία του πλανήτη που μόλις έμαθε, είναι κίνηση υψίστης πολιτικής σημασίας. Και ας γίνεται σε πανάκριβο gadget, από κάποιον καναπέ, σιγοπίνοντας αχνιστό καφέ, δευτερόλεπτα πριν προωθήσει το επόμενο μειλ με τίτλο 'δες αυτό, γμθηκα στα γέλια!!!!!!!!'. Τα μειλ του virtual ακτιβισμού είναι μετεξέλιξη κάποιων παλαιότερων που περιείχαν κακότεχνα ψηφιακά γούρια που αν δεν προωθούσες σε 10 ανθρώπους, κάποιος σαμάνος με λιγδερές κοτσίδες θα έχωνε καρφίτσες στο ομοίωμά σου.
Τώρα με τα γεγονότα στην Αίγυπτο, η Δύση επαίρεται επειδή θεωρεί ότι παρείχε τα ηλεκτρονικά μέσα που έκαναν εφικτή την επανάστασή της. Η αθέατη πλευρά αυτής της άποψης είναι, βέβαια, ότι χωρίς αυτή τη βοήθεια από τη Δύση, οι πληθυσμοί από την Αλγερία μέχρι το Ιράν θα ήταν απλώς πειθήνια πρόβατα. Προβλέψιμη άποψη, με διακριτική αποικιοκρατική επίγευση.
Βοήθεια όμως φαίνεται ότι έλαβαν οι δυνάμεις καταστολής, και ειδικά από χώρες που συνήθως είναι στην πρώτη γραμμή κατακραυγής για την καταπάτηση δικαιωμάτων - όταν δεν κάνουν παχύρρευστες δηλώσεις για τη σημασία της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Αν και τον όρο 'Τριτος Κόσμος' τον κατάπιαν, η υπεροψία τους φάνηκε πρόσφατα όταν βάφτισαν τις οικονομικά άτακτες χώρες PIIGS, ένα αυτάρεσκο αστειάκι που δείχνει ταυτόχρονα συμπιεσμένη απαξίωση και φθόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου