Μη μου ζαλίζεις το υστερικό σεξ*

Στο βιβλίο του Martin Amis, Το καλοκαίρι του Έρωτα (δηλαδή, The Pregnant Widow (!)) ο συγγραφέας βάζει δυο χαρακτήρες να παίζουν το ακόλουθο παιχνίδι: ο κάθε ένας πρέπει να σκεφτεί  όσο γίνεται περισσότερους τίτλους με τη λέξη "έρωτας" και να αντικαταστήσει τη συγκεκριμένη λέξη με τη φράση "υστερικό σεξ". Παράδειγμα: "Το υστερικό σεξ στα χρόνια της χολέρας". 

Η κατάληξη της ιστορίας με τον Στρος Καν, έδειξε πόσο εύκολα το ηθικοπλαστικό πείσμα μετατρέπει την αθωότητα σε κάτι απολύτως γκροτέσκο. Εδώ και βδομάδες, σχολιαστές και διανοούμενοι, ως σταυροφόροι των δικαιωμάτων μειονοτήτων και γυναικών, έσπευσαν να πείσουν για την αθωότητα της καμαριέρας με μοναδικό γνώμονα το μίσος τους για τον Στρος Καν - ή για τους Στρος Καν της  δικής τους ζωής.  Δίπλα τους, ως πιστό αλλά και λυσσασμένο κανίς, η βεβαιότητα ότι σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής, αν κάποιος είναι σεξομανής, το θύμα του δεν μπορεί να είναι ψεύτης. 

Για περίπου ένα μήνα οι αναλύσεις σκαρφάλωναν προς νέα θεωρητικά ύψη, για να καταλήξουν μέχρι και στην ανάλυση των πολιτισμικών διαφορών για το σεξ μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ. Την ίδια στιγμή, η απλή δημοσιογραφία πάσχιζε να βάλει τις τελευταίες πινελιές στο ντικενσιανό πορτρέτο της καμαριέρας. Έχοντας ξεμείνει από στοιχεία που θα ξυπνούσαν τα ρεφλέξ συγκατάβασης και οίκτου, την παρουσίαζε πλέον ως ιδιαίτερα θρήσκα. Από την άποψη των συγκεκριμένων προθέσεων και σκοπιμοτήτων, η κίνηση αυτή ήταν απολύτως ορθή: κανείς δεν πρόκειται να αναρωτηθεί δημόσια γιατί το γεγονός ότι κάποιος είναι ιδιαίτερα θρήσκος ενισχύει την αθωότητα του. Μπροστά στην πιθανότητα οποιουδήποτε ελαφρυντικού για τον υποτιθέμενο σάτυρο, οι περισσότεροι επέλεξαν τη σιγουριά της θεούσας που σε άλλες συνθήκες μπορεί και να φοβόντουσαν.

Θα ήταν ενδιαφέρουσα μια δεύτερη ανάγνωση όλων αυτών των κειμένων προσηλυτισμού στον νεοπουριτανισμό, και ίσως απολαυστικός ο τρόπος με τον οποίο η πολιτική και θρησκευτική υστεροβουλία τους τα κάνει να φαίνονται τώρα γελοία (και όχι απλώς ψευδή). Όσα δεν είναι editorial ή σχολιασμοί αλλά ρεπορτάζ, επιστρατεύουν όλη την τέχνη της κομψής ήττας. Στους Νιου Γιορκ Ταιμς, που κάλυψαν εκτενώς την υπόθεση, διαβάζουμε ότι υπήρχαν  κάποια προβλήματα με την κατάθεση του θύματος. Αρκετά παρακάτω, και σαν να πρόκειται για κάποια λεπτομέρεια, αναφέρεται ότι το θύμα είπε ψέματα  σε σχεδόν όλα και ότι σε τηλεφωνική συνομιλία είπε ότι έχει να κερδίσει από την υπόθεση.

(*ευχαριστώ θερμά για τον τίτλο)