Αντικειμενικότητες

Όταν στήνουν τα παιδιά μπροστά στο μικρόφωνο και τα ρωτάνε για τα καυτά ζητήματα του περιβάλλοντος, της πόλης, κ.λπ., θα απαντήσουν όπως πρέπει. Όπως και στην έκθεση ιδεών, τα ερωτήματα, οι απαντήσεις, τα σημεία επίδειξης ευαισθησίας είναι προϊόντα των θεωρητικών αναζητήσεων και εμμονών των μεγάλων. Μπροστά στο μικρόφωνο, ή στην ερώτηση τύπου μικροφώνου, τα παιδιά καταλαβαίνουν πολύ καλά ότι πρέπει να πούνε το ποίημα, για να τα αφήσουν ήσυχα.

Έτσι όλοι είναι ευχαριστημένοι, κυρίως οι μεγάλοι επειδή τα θεωρητικά τους σχήματα έκαναν πλήρη κύκλο και επέστρεψαν ως εμπειρικά δεδομένα, συν ΕΠΑ, δηλ. την εμπειρικά προστιθέμενη αξία που προκύπτει από τη δήθεν θεωρητικά αμόλυντη οπτική των παιδιών.

Όταν απαντούν οι μεγάλοι, είναι κάπως διαφορετικά τα πράγματα, ίσως επειδή μπαίνουν στοιχεία της σκοπιμότητας που εξυπηρετεί το ρεφλέξ της δυσαρέσκειας, καθότι, ως γνωστό, η ικανοποίηση είναι ύποπτη.

"Ρεκόρ δυσαρέσκειας" καταγράφει λοιπόν η έρευνα, που ωστόσο φαίνεται να καταγράφει και ρεκόρ εμπεριστατωμένων απαντήσεων. Π.χ.:

1. Οι Έλληνες σε ποσοστό 70% πιστεύουν ότι "δεν είναι ενημερωμένοι σε ευρωπαϊκά θέματα". Όμως στην πλειοψηφία τους πιστεύουν ότι η ΕΕ "κινείται προς τη λάθος κατεύθυνση".

2. Έχουν "έλλειψη εμπιστοσύνης στα κόμματα", αλλά "θέλουν να αποφασίζει η κυβέρνηση σε θέματα φορολογίας συντάξεων, συγκοινωνιών, παιδείας, αλιείας, γεωργίας".

Πικρό σαν κουλτούρα

Γλυκόξινη Tilda σε ρόλο Αλίκης στη χώρα των τραυμάτων.

(φωτό Complexification)

St. Roger

Από τις καλύτερες τηλεοπτικές σειρές των 70ς, η τελευταία αναλαμπή χαράς τις Κυριακές στις 8, στο κατώφλι άλλης μια βδομάδας σχολείου. Πολύ καλύτερο από τον εγκλωβισμό στα διόδια της Ελευσίνας, παρέα με τη φωνή του Διακογιάννη, σε κάποια ατέρμονη επιστροφή από ένα μέτριο Σαββατοκύριακο.

Το μουσικό θέμα της σειράς ακουγόταν χρόνια μετά από μικρούς και μεγάλους, ιδίως σε περιστάσεις όπου ένας άγιος θα έσωζε την κατάσταση. Ή απλώς πριν την καρπαζιά στην αναπαράσταση του τελευταίου επεισοδίου στο σχολικό διάλειμμα της Δευτέρας.

Mουσικό θέμα και μίνι επεισόδιο από τους Orbital.

Not so funny Valentine

Χτες, ημέρα του Αγ. Βαλεντίνου, που γιορτάζει η γνωστή αμερικάνικη εταιρεία ευχετήριων καρτών, χώρισαν αρκετά ζευγάρια μετά από έντονες διαφωνίες για το αν είναι καλύτερο να είσαι ζαχαροπλάστης ή λουλουδάς.

Η χαρούμενη αυτή γιορτή έχει ιστορικές καταβολές και συνδέεται με τουλάχιστον 3 Βαλεντίνους: τον Βαλεντίνο της Ρώμης (μαρτύρησε το 269), τον Βαλεντίνο της Terni (μαρτύρησε το 197) και έναν τρίτο Βαλεντίνο (μαρτύρησε στην Αφρική). Προφανώς, όλες οι ημερομηνίες είναι μ.Χ.

Ακόμα πιο χαρούμενες οι καταβολές της ευχετήριας κάρτας. Η πρώτη στάλθηκε από έναν από τους Βαλεντίνους στη κόρη του δεσμοφύλακα το βράδυ πριν μαρτυρήσει. "Από τον Βαλεντίνο σου", έγραφε.

"Ποιόν Βαλεντίνο;" είπε εκείνη την άλλη μέρα, κάπου προς το μεσημέρι όταν ξύπνησε ξύνοντας το αναμαλλιασμένο κεφάλι της. "Έχω να σου πω κάτι" της λέει ο μπαμπάς της, καθώς κάθεται απαλά στο κρεβάτι της.

(Χάρμα)

(φ Nevver)

Δεν είσαι μόνος

Ευχαριστώ Alex

Τουιτ

 Στο μυαλό του νεοακτιβιστή, το πάτημα του forward για να προωθηθεί το ημειλ για τα δικαιώματα δίποδων ή τετράποδων - η διακρίσεις δεν είναι πολιτικά ορθές - σε κάποια γωνία του πλανήτη που μόλις έμαθε, είναι κίνηση υψίστης πολιτικής σημασίας. Και ας γίνεται σε πανάκριβο gadget, από κάποιον καναπέ, σιγοπίνοντας αχνιστό καφέ, δευτερόλεπτα πριν προωθήσει το επόμενο μειλ με τίτλο 'δες αυτό, γμθηκα στα γέλια!!!!!!!!'. Τα μειλ του virtual ακτιβισμού είναι μετεξέλιξη κάποιων παλαιότερων που περιείχαν κακότεχνα ψηφιακά γούρια που αν δεν προωθούσες σε 10 ανθρώπους, κάποιος σαμάνος με λιγδερές κοτσίδες θα έχωνε καρφίτσες στο ομοίωμά σου.

Τώρα με τα γεγονότα στην Αίγυπτο, η Δύση επαίρεται επειδή θεωρεί ότι παρείχε τα ηλεκτρονικά μέσα που έκαναν εφικτή την επανάστασή της. Η αθέατη πλευρά αυτής της άποψης είναι, βέβαια, ότι χωρίς αυτή τη βοήθεια από τη Δύση, οι πληθυσμοί από την Αλγερία μέχρι το Ιράν θα ήταν απλώς πειθήνια πρόβατα. Προβλέψιμη άποψη, με διακριτική αποικιοκρατική επίγευση.

Βοήθεια όμως φαίνεται ότι έλαβαν οι δυνάμεις καταστολής, και ειδικά από χώρες που συνήθως είναι στην πρώτη γραμμή κατακραυγής για την καταπάτηση δικαιωμάτων - όταν δεν κάνουν παχύρρευστες δηλώσεις για τη σημασία της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Αν και τον όρο 'Τριτος Κόσμος' τον κατάπιαν, η υπεροψία τους φάνηκε πρόσφατα όταν βάφτισαν τις οικονομικά άτακτες χώρες PIIGS, ένα αυτάρεσκο αστειάκι που δείχνει ταυτόχρονα συμπιεσμένη απαξίωση και φθόνο.

εικόνα if we don't, remember me

Πετάει ο Λιόσα;

 Εδώ ένα εξαιρετικό κείμενο, με θερμές ευχαριστίες για την επισήμανση, σχετικά με την πετοφοβία, ή αλλιώς το "τι στο διάολο γυρεύω εδώ πάνω;"

Τα χάπια, απ'ό,τι διαβάζουμε, δεν ενδείκνυνται. Αν δεν βρεις τη σωστή δόση, βλέπεις εφιάλτες ότι βρίσκεσαι μέσα σε αεροπλάνο. Μετά ξυπνάς μούσκεμα στον ιδρώτα και είσαι πράγματι μέσα σε αεροπλάνο.

Chemical Αφοι

Chemical Tom & Chemical Ed: Με γνήσιο ενδιαφέρον και οι δυο για τη μεσαιωνική ιστορία, μια μέρα βρήκαν και αυτοί το δρόμο τους.

(φ  Fat Gecko Blog)

Rain Man

Πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τη θέση 13 στα αεροπλάνα και τις πτήσεις με αριθμό 13. Δικαιολογημένη η δεύτερη περίπτωση. Μια ολόκληρη πτήση με αυτό τον αριθμό μπορεί να είναι γρουσούζικη για όλους. Γρουσουζιά στους αιθέρες σημαίνει μόνο ένα πράγμα, όπως όλοι ξέρουμε. Ατυχήματα γίνονται σε όλα τα μεταφορικά μέσα, απαντούν κάποιοι. Μάλιστα, το αεροπλάνο είναι το ασφαλέστερο μέσο, επιμένουν. Ναι, αλλά όταν ένα αυτοκίνητο πάθει βλάβη, απλώς σταματάει και κατεβαίνεις.

Έπειτα υπάρχει και το ζήτημα των στατιστικών. Σε μια παλιά ταινία, το Rain Man, ο Ντάστιν Χόφμαν προτείνει μια εταιρία ως την ασφαλέστερη επειδή έχει καθαρό μητρώο ατυχημάτων. Ωστόσο, η εταιρία αυτή θα μπορούσε να θεωρηθεί  λιγότερο ασφαλής από μια άλλη που ήδη έχει κάποιο ατύχημα στο ενεργητικό της. Στατιστικά, και σύμφωνα με το ότι ο κεραυνός δεν πέφτει δυο φορές στο ίδιο σημείο, η δεύτερη έχει μικρότερες πιθανότητες ατυχήματος. Για τον ίδιο λόγο, σε κάθε πτήση είναι καλό να υπάρχει κάποιος που ήδη έχει ζήσει κάποιο ατύχημα, ώστε να ωφελούνται και οι υπόλοιποι από το στατιστικό του δώρο. Εκτός και αν είναι εκ γενετής γκαντέμης και το ατύχημα οφειλόταν σε αυτόν.

Λιγότερο σαφές το ζήτημα με τη θέση 13. Όποιος κάτσει στη συγκεκριμένη θέση θα είναι το μόνο θύμα σε περίπτωση ατυχήματος; Ή μήπως θα ρίξει όλο το αεροπλάνο ο ένας και μοναδικός κατσικοπόδαρος; Πριν από χρόνια κάποιες αεροπορικές εταιρίες έκαναν περικοπές στο μενού. Σε ορισμένες περιπτώσεις έκοψαν τις ελιές από τη σαλάτα. Υπολόγισαν ότι τα οικονομικά οφέλη από κάποιες χιλιάδες λιγότερες ελιές ήταν τεράστια. Πόσα άραγε να είναι τα διαφυγόντα κέρδη από τις ανύπαρκτες θέσεις 13 σε τόσα αεροπλάνα; Η βιομηχανία τουρισμού είναι πράγματι προληπτική. 

Μόνο που για τους πετοφοβικούς και τους προληπτικούς γενικότερα, δεν είναι καθησυχαστικό το ότι σοβαροί επαγγελματίες με τσιτωμένα κολάρα και άψογες γραβάτες, executives άνθρωποι, είναι εξίσου προληπτικοί (όπως αναφέρει το άρθρο). Ο πετοφοβικός μέσα του ξέρει ότι πάσχει από φοβία. Όμως, μια φοβία που την έχουν όλοι αρχίζει να μοιάζει με δικαιολογημένο φόβο. Κατά μια έννοια, ο εφιάλτης του πετοφοβικού δεν είναι να ξεκολλήσει η τουρμπίνα που κοιτάει σε όλη τη διαδρομή. Είναι η χλωμή αεροσυνοδός.

Ο πετοφοβικός μπαίνει σε αεροπλάνο γιατί υποθέτει ότι λίγοι συμμερίζονται την αγωνία του στον ίδιο βαθμό. Η πλειοψηφία κάτι ξέρει και δεν φοβάται, σκέφτεται. Αν και εκνευριστικό, το θέαμα κάποιου που συνεχίζει να διαβάζει το βιβλίο του ενώ τα φτερά του αεροπλάνου πάλλονται μέσα στην καταιγίδα σαν φτερούγες, είναι μεγάλη πηγή σιγουριάς. Το κάρμα του ήρεμου αναγνώστη θα προσγειώσει το αεροπλάνο με ασφάλεια, ακόμα και αν οι πιλότοι, λίγα μέτρα πιο μπροστά, σφίγγουν κάθιδροι το ένα πηδάλιο που λειτουργεί ακόμα. Αντίθετα, αν η προκατάληψη ήταν διάχυτη και οι αεροσυνοδοί μοίραζαν λαγοπόδαρα πριν από κάθε πτήση (ή αν τα λαγοπόδαρα έπεφταν από το ντουλαπάκι μαζί με τις μάσκες οξυγόνου), τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά για όλους.

(Στον ΣΜ, που ταξιδεύει)

(φ dualite)

Just Jack

Όχι αυτός.
Αυτός.

(φ FilmoFilia)

Όταν έκλαψε ο Ζορμπάς

"Το πάρτι τελείωσε. Κάποιος πάτησε την τούρτα". Μάλλον μόλις άρχισε, καθότι η ΥΠΕΞ των ΗΠΑ θα μας επισκεφτεί με " το ζήτημα Anthony Quinn" στη λίστα της. Πρόκειται για μια ιστορία που άρχισε όταν ο Quinn (κατα κόσμον Ζορμπας) πριν από χρόνια θέλησε να αγοράσει έναν απομακρυσμένο όρμο που είχε δει στα γυρίσματα της υπερ-περιπέτειας Τα κανόνια του Ναβαρόνε στη Ρόδο.

Όμως πριν προλάβει να βάλει το χέρι βαθιά στη τσέπη, ο όρμος του προσεφέρθη έναντι συμβολικού ποσού. Να, για να δεις ότι εκτιμούμε τα όσα έχεις κάνει για την προβολή των ελληνικών νησιών, Anthony.

Να όμως για να δεις και τι γραφειοκρατία έχουμε, φέρτον πίσω. Ο Anthony θύμωσε και δεν ξαναπάτησε στη Ρόδο. Όταν πέθανε, η σκυτάλη πέρασε στην κ. Quinn, η οποία διεκδίκησε αποζημίωση. Καλού κακού το'πε και στην φίλη της την Hillary.

(φ Movie Forum)

Micro Αστικό κιτς

"Καλάθι της νοικοκυράς", "νοικοκυριά" ως μονάδες μέτρησης της ακρίβειας. Η μετακένωση της κοινοτοπίας από γενιά σε γενιά. Και γιατί όχι "το φραπόγαλο του αραχτού";


(φ Frédéric Gable - FANTOMATIC)

Καλύτερα να τραγουδάς, παρά να μιλάς

Οι λέξεις και οι σημασίες τους έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα μόνο για τους κοινούς θνητούς. Αν πεις κάτι στραβό, τη λάθος στιγμή, οι λέξεις υπόσχονται μπελάδες γιατί είναι αυτές και όχι εσύ που αποφασίζουν τι εννοούσες. 

Από αυτό εξαιρούνται όσοι έχουμε αποφασίσει ότι μπορούν να λένε πραγματικά ό,τι θέλουν, δηλαδή ό,τι τους κατέβει. Δεν πρόκειται για παραχώρηση ελευθερίας, όσο για παραχώρηση γλώσσας. Τα ανφάν γκατέ των γραμμάτων και των τεχνών, ανεξάρτητως ταλέντου ή ικανοτήτων, μπορούν να λένε ό,τι θέλουν γιατί στο στόμα τους μια πχ αμιγώς ρατσιστική δήλωση, σημαίνει κάτι άλλο, σίγουρα λιγότερο χυδαίο ή μισαλλόδοξο.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει όταν καλούμαστε να αποδεχτούμε την  ιδιοσυγκρασία κάποιου πολιτικού 'επειδή, ξέρεις τώρα, από εκεί που κατάγεται έχουν πείσμα'.  Συνήθως όταν το πείσμα του επηρεάζει τις τύχες χιλιάδων. Σε άλλους, που το χωριό τους δεν βρίσκεται σε κάποιον τιμημένο κάμπο ή βουνοκορφή, οι ίδιες πράξεις θα ήταν απλώς απάτη.

Για αντίστοιχα φολκλορικούς λόγους, έχουμε αποφασίσει ότι επειδή έχουμε αποδείξει τα αριστερά μας ή ανθρωπιστικά μας φρονήματα, έχουμε το ελεύθερο να εκφραζόμαστε σαν συνομωσιομανείς φασίστες.

φ Blake Online