‘Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας βλέπεις να κυκλοφορούν άτομα με μισά χέρια, χωρίς το ένα πόδι, χωρίς κεφάλι ...’. Σχόλιο σε συζήτηση για τις παραδοσιακές μεθόδους αλιείας με δυναμίτη. Μετά από σύντομη αμήχανη παύση, η συζήτηση στρέφεται στην καπνοαπαγόρευση, μια από τις default ρυθμίσεις κουβέντας των καιρών. Λίγο πριν αρχίσουν να αναδύονται τα χασμουρητά, κάποιος αναφέρει τους επώνυμους καπνιστές.
Λευτεριά στον φυλακισμένο θεριακλή λέμε όλοι, αλλά δεν είναι απαραιτήτως πολιτικό το θέμα («Σήμερα μας απαγορεύεται το κάπνισμα, αύριο τι θα ακολουθήσει»). Αν π.χ. απαγορευόταν ξαφνικά η δημόσια κατανάλωση ραβανί - και επειδή παχαίνει παθητικά όσους προσπαθούν να κάνουν δίαιτα - δε θα σήμαινε ότι το επόμενο στάδιο είναι η απόλυτη κατάργηση των ατομικών ελευθεριών, η απαγόρευση της κυκλοφορίας, τα βασανιστήρια, η επιστροφή της «αγωγής του πολίτη» στα σχολεία, κλπ. Άλλες απαγορεύσεις ενδέχεται να περιέχουν τέτοιους κινδύνους.
Αντίθετα, η συζήτηση για την απαγόρευση του καπνίσματος μπορεί να ήταν πιο ενδιαφέρουσα ως ευρύτερη κουβέντα σχετικά με την πάταξη των ηδονών. Ιδίως από τη στιγμή που τα επιχειρήματα υπέρ της καπνοαπαγόρευσης που επικαλούνται τη δημόσια υγεία στην Πόλη των Αιωρούμενων Μικροσωματιδίων είναι προφανώς άκυρα. Εξίσου συναρπαστικό ένα τυφλό σημείο του επιχειρήματος της δημόσιας υγείας: στα μπαρ δεν μπορείς να καπνίσεις, αλλά μπορείς να πιεις άφοβα δέκα μπόμπες (που απαγορεύονται και αυτές, αλλά λιγότερο), και μετά να μπεις στο αυτοκίνητό σου για το Νυχτερινό Ράλι Διπλωπίας προς το σπίτι (που έμενες πριν 10 χρόνια, συνήθως), παρέα με ό,τι μαζέψει ο προφυλακτήρας σου.
(φωτό knock knock)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου