Ντισκόμπαλα

Το καινούργιο, απολύτως αγορίστικο, κομμάτι του JK. Όταν κάποτε τραγούδησε το Cosmic Girl, είπαμε κάποιοι, 'επιτέλους, αφιερώνει και κάτι στη φίλη του' - δηλαδή, σε μια από τις Φερράρι του.

Ποιός τον άκουσε και δεν λικνίστηκε - έστω και κρυφά ... λίγο...

(φωτό Last FM)

Με τέτοιους φίλους

"Ο κόσμος αρχίζει να αποδέχεται το έργο μου. Θα πρέπει να βρίσκομαι προς το τέλος της καριέρας μου", λέει ο συγγραφέας Jonathan Franzen. Το επόμενο στάδιο, όπως αρμόζει στους ιδιαίτερα ικανούς, είναι να του ανοίξουν οι λιγότερο ικανοί ημερομηνία θανάτου στο βιογραφικό του - η παυλίτσα πλάι στην ημερομηνία γέννησης, χαιρέκακη αγαρμπιά που υποδηλώνει ότι κάποιος έχει ήδη γίνει λήμμα. Καλύτερα έτσι παρά ως προτομή σε κάποιο κατουροβριθές πάρκο, παρέα με όλους όσους θυμόμαστε από τη μέση και πάνω, με τα μαρμαρένια σακάκια τους και φυσικά χωρίς τα χέρια και τα πόδια τους που τριγυρνάνε έκτοτε ορφανά.

Βιτζότρατες

Όπου και αν πας, υπάρχει πάντα ένας "παλιός". Ανάλογα με το τι έχει να χάσει, είτε χαμογελάει είτε μουγκρίζει. Ακολουθεί οδηγίες, ή απλώς βγάζει απωθημένα. Σε διάφορα χρώματα.

Ατίθασα φουγάρα

 

‘Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας βλέπεις να κυκλοφορούν άτομα με μισά χέρια, χωρίς το ένα πόδι, χωρίς κεφάλι ...’. Σχόλιο σε συζήτηση για τις παραδοσιακές μεθόδους αλιείας με δυναμίτη. Μετά από σύντομη αμήχανη παύση, η συζήτηση στρέφεται στην καπνοαπαγόρευση, μια από τις default ρυθμίσεις κουβέντας των καιρών. Λίγο πριν αρχίσουν να αναδύονται τα χασμουρητά, κάποιος αναφέρει τους επώνυμους καπνιστές.

Λευτεριά στον φυλακισμένο θεριακλή λέμε όλοι, αλλά δεν είναι απαραιτήτως πολιτικό το θέμα («Σήμερα μας απαγορεύεται το κάπνισμα, αύριο τι θα ακολουθήσει»). Αν π.χ. απαγορευόταν ξαφνικά η δημόσια κατανάλωση ραβανί - και επειδή παχαίνει παθητικά όσους προσπαθούν να κάνουν δίαιτα - δε θα σήμαινε ότι το επόμενο στάδιο είναι η απόλυτη κατάργηση των ατομικών ελευθεριών, η απαγόρευση της κυκλοφορίας, τα βασανιστήρια, η επιστροφή της «αγωγής του πολίτη» στα σχολεία, κλπ. Άλλες απαγορεύσεις ενδέχεται να περιέχουν τέτοιους κινδύνους.

Αντίθετα, η συζήτηση για την απαγόρευση του καπνίσματος μπορεί να ήταν πιο ενδιαφέρουσα ως ευρύτερη κουβέντα σχετικά με την πάταξη των ηδονών. Ιδίως από τη στιγμή που τα επιχειρήματα υπέρ της καπνοαπαγόρευσης που επικαλούνται τη δημόσια υγεία στην Πόλη των Αιωρούμενων Μικροσωματιδίων είναι προφανώς άκυρα. Εξίσου συναρπαστικό ένα τυφλό σημείο του επιχειρήματος της δημόσιας υγείας: στα μπαρ δεν μπορείς να καπνίσεις, αλλά μπορείς να πιεις άφοβα δέκα μπόμπες (που απαγορεύονται και αυτές, αλλά λιγότερο), και μετά να μπεις στο αυτοκίνητό σου για το Νυχτερινό Ράλι Διπλωπίας προς το σπίτι (που έμενες πριν 10 χρόνια, συνήθως), παρέα με ό,τι μαζέψει ο προφυλακτήρας σου.

(φωτό knock knock)

Κορνίζα

Το σχέδιο Kατάρευσε

Και ένα σχόλιο από τους Midnight Oil

(φωτό Happy Carpenter)

Ριχάρδος ο Γ

'Dive, thoughts, down to my soul'

(φωτό Saturdays)

Για δύο χέρια

Ιεροτελεστία της ανοίξεως

(φωτό LISnews)

Γουόκμαν

'Και τώρα ξέρω πώς ένιωθε η Ζαν Ντ’Αρκ, καθώς οι φλόγες έγλειφαν την γαμψή της μύτη και το γουόκμαν της άρχιζε να λιώνει'

(Και μια συνέντευξη του Big Mouth: 'Έχεις δίπλωμα οδήγησης;' 'Τώρα, τι ανούσια και ξενέρωτη ερώτηση είναι αυτή;' - ευχαριστώ Alex)

(φωτό ΝΜΕ)

Το κλάσμα που μας ξέφυγε

Το θαύμα της φωτογραφίας, της δυνατότητας αποτύπωσης αυτού του κλάσματος που αιώνες μας διέφευγε και που τώρα μπορεί και αυτό να γεμίσει ολόκληρα άλμπουμ με τις σκηνές που, μπροστά στα μάτια μας, δεν βλέπαμε. Μια σταγόνα γάλα ακριβώς τη στιγμή που αναπηδά πάνω σε κάποια επιφάνεια προσποιούμενη πλαστικό τασάκι σκονισμένης πανσιόν, το παπούτσι λίγο πριν σμίξει με την αντανάκλασή του θρυμματίζοντας το νερό, οι δρομείς καθώς τερματίζουν με διάπλατα χέρια και στόματα, χτυπημένοι από αφανές ωστικό κύμα, το χτύπημα του μποξέρ που προκαλεί μια έκρηξη ιδρώτα και σάλιου. Και φυσικά, χιλιάδες φωτογραφίες με κόκκινα μάτια, με τα ημίκλειστα βλέβαρα και το χαμόγελο του κρετίνου (ή τα ορθάνοιχτα μάτια και τα σφιχτά σαγόνια του μανιακού), με γεμάτα στόματα, ανοιχτά φερμουάρ, και με μακροσυγγενείς που κοιτάνε στη ζούλα το ντεκολτέ της νύφης.

(κάτω φωτό Awkward Family Photos)

Captain Sensible

Οι πρώτη πεντάδα σε προτιμήσεις αναγνωστών από όλο τον κόσμο -   κατηγορίες 'most viewed' και 'most mailed' - από το yahoo news, κάποια τυχαία ημέρα που τα κύρια άρθρα της ιστοσελίδας αναφέρονται στο καθημερινό μακελειό στη Μέση Ανατολή: "Γυναίκα πεθαίνει στην καμινάδα του σπιτιού του εραστή της", "Μαμά σώζει το παιδί της με αγκαλιά-θαύμα", "Τρόμος στον αέρα από έκρηξη τουρμπίνας", "Τουρίστας πατάει αχινό στην Ελλάδα και πεθαίνει", "Τον βρήκαν στον πάγο μετά από 20 χρόνια".

"Ιδιαίτερα καθησυχαστικός ο πιλότος του αεροπλάνου" ακούμε στη σχετική είδηση για την τουρμπίνα. Μετά μαθαίνουμε ότι είπε στους επιβάτες ότι εξερράγη μια από τις μηχανές. Πραγματικός γίγαντας ψυχολογικής διαίσθησης, αφού δεν τους είπε με τσιριχτή φωνή να βάλουν τα διαβατήρια στο στόμα τους.

Στον επόμενο τόνο

Γιατί έτσι ξυπνάμε όλοι κάθε πρωί...

(φωτό Kitsune Noir)

'Θέλει να τη βιάσουν'

"Η ζωή θα γινόταν πιο ενδιαφέρουσα με εκείνους τους ανέραστους που δεν συγκινούνται μπροστά στο φαινόμενο;" ρωτά ο Τσόκλης εξυμνώντας το πάθος, τη ζωντάνια, ακόμα και την αυτοθυσία του βιαστή.

Παραμένει ανοιχτό ερώτημα, μεταξύ άλλων ερωτημάτων, για ποιους ή ίσως ποιες θα γινόταν η ζωή "πιο ενδιαφέρουσα". Όπως και αν τόσα χρόνια ο βιασμός θεωρείται αποτρόπαιος επειδή, όλοι εμείς οι κοινοί θνητοί, δεν μπορούσαμε να δούμε την ποιητική, την καλλιτεχνική, την αντρίκια πλευρά του.

Στην απάντησή του, ο καλλιτέχνης μάλλον υποθέτει ότι η απόρριψη του 'ερωτισμού' του βιασμού είναι σύμπτωμα μιας κοινωνίας που είναι 'ευνουχισμένη και αδιάφορη στον έρωτα'. Διάγνωση που έχει κάποιες ομοιότητες με αυτόν που πιστεύει ότι αν κάποια γυναίκα δεν ενδώσει στο καμάκι του, σίγουρα είναι ανέραστη.

Πάντως - μια και είναι πρόσφατο γεγονός - ο βιαστής της Κέρκυρας δήλωσε 'ξέρω ότι καμία γυναίκα δεν θα με δεχόταν'.

(φωτό Piero Manzoni Merda d'Artista)