Το παράδοξο του κλιματιστικού: η θερμοκρασίες σε πολλούς κλειστούς χώρους τους καλοκαιρινούς μήνες δεν είναι ενός ήπιου καλοκαιριού, αλλά ενός σκληρού χειμώνα. Αν τον χειμώνα είχαμε τέτοια θερμοκρασία στο σπίτι, θα παίρναμε τηλέφωνο τον διαχειριστή έξαλλοι που δεν έχει ανάψει θέρμανση.
Στα κινητά ή ακίνητα διαστημόπλοιά μας βάζουμε κλιματιστικό όχι για να κόψει η ζέστη, αλλά όπως θα παίρναμε αντιβίωση για κάποια φλεγμονή. Δεν είναι σαφές γιατί εδώ και χρόνια σε πολλές διαφημίσεις έχει επικρατήσει το ιγκλού ως ιδανική εικόνα οικιακής θερμοκρασίας. Ή γιατί μετά την μεθυστική ζάλη του καλοκαιρινού μπάνιου θέλουμε να μας περιμένει στο σπίτι ο Εσκιμώος με την γουνίτσα του και μια σουβλισμένη φώκια. "Και ο παππούς με το φανελάκι;", έλεγε κάποια από τις παραδοσιακές διαφημίσεις των 80'ς για θερμοσυσσωρευτές - τώρα παρέα με την μπουγιότα ο τσέλιγκας. Τουλάχιστον ο Νίξον έβαζε στο φουλ το κλιματιστικό και άναβε τζάκι τους καλοκαιρινούς μήνες στον Λευκό Οίκο για να δημιουργήσει ατμόσφαιρα.
Η λειτουργία των κλιματιστικών είναι ιδιαίτερα φιλική όχι μόνο προς το περιβάλλον, αλλά και προς τους ανθρώπους: σερβίρουν ψυχρό αέρα στους ιδιοκτήτες τους, και ξερνάνε ζεστό σε όλους τους υπόλοιπους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις κουτσουλιές βρώμικου νερού - γεμάτες παρέες μικροοργανισμών με τα μαγιώ τους - που σκάνε στις φάτσες περαστικών.
Ενδιαφέρον άρθρο για τα κλιματιστικά και για διάφορες ηπιότερες και πολιτισμένες λύσεις.
(φωτό Lee Friedlander, MoCP)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου