Smoker & Smokee

Παλιά αυτός που κάπνιζε "που και που" ελεγε "καπνίζω ερασιτεχνικά". Δηλαδή όχι επαγγελματικά ή με δεξιότητα. Ήταν το πρώτο βήμα ενός εννοιολογικού βραχυκυκλώματος. Έκτοτε, ανέτειλε αργά, σαν σκανδιναβική αυγούλα, ένας νέος ήλιος μπουρδόlogy. Μέσα στα χρόνια, οι ερασιτέχνες έγιναν 'παθητικοί'. "Καπνίζεις;" "Μπα, που και που ... ξέρεις, παθητικά". Τότε γιατί όχι και "αμυντικά", "άβουλα", "μοιρολατρικά" "σαν φακίρης"* ;

Σήμερα, οι μη καπνιστές δεν σιχαίνονται απλώς τον καπνό. Είναι παθητικοί καπνιστές. Οι καπνιστές, από την πλευρά τους, δεν ανάβουν απλώς ένα τσιγαράκι να πάνε κάτω τα φαρμάκια. Κάθε τζούρα είναι έκφραση πολιτικής και ατομικής ελευθερίας.

Γιατί όμως έπρεπε να επινοηθεί το "παθητικό κάπνισμα"; Να γιατί: για να γίνουν οι καπνιστές πραγματικά κακοί, όλοι οι υπόλοιποι έπρεπε να μετατραπούν σε αθώα θύματά τους. Δεν εκτίθενται απλώς στον καπνό. Οι καπνιστές τούς αναγκάζουν να καπνίζουν παρά τη θέλησή τους, ελέγχουν τον εγκέφαλό τους.

Καλά να πάθουν όμως και οι καπνιστές. Τόσα χρόνια έπρεπε να υποκλίνονται όλοι στο κέφι ή τον νταλκά που σηκώνει τσιγάρο. Δημιουργήθηκε κρίση, οι αξίες κατέρρευσαν, οι μη καπνιστές εξωθήθηκαν στα άκρα. Τώρα, κάθε φορά που ανάβει κάποιος τσιγάρο οι μη καπνιστές σφίγγουν τα χείλη με προτεσταντική απαξίωση, σαν να βλέπουν κακοποίηση αδέσποτου. Εύχονται ότι θα έρθει η μέρα που στα μπαρ θα πίνουν όλοι χυμούς φορώντας ποδηλατικά κολάν. Καθαρός αέρας, απεριόριστο, ανεξήγητο κέφι, αθώες συζητήσεις: "πόσους σφυγμούς ανέβασες όταν με είδες;"

Φωτό: ο Kubrick σε στάση παθητικού καπνιστή, με κάποιον άλλο ενεργητικό.

*(συν. του "αβουλία", αντιλεξικό Βοσταντζόγλου)