Κάποτε ήταν της μόδας να λέμε πόσο καλά νιώθουμε μετά από μια σάουνα. Η έμφαση ήταν στο ότι κάνουμε σάουνα και στο γεγονός ότι κατέχουμε την τέχνη των εξαιρετικών απολαύσεων. Οι μάστορες του είδους αναφέρονταν στη σάουνα σαν κάτι που πάντα έκαναν και που ευτυχώς ήρθε και στην Ελλάδα. Σε κοινωνικό επίπεδο, το μήνυμα ήταν ότι λόγω κοσμοπολιτισμού δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να μοιραστούμε μια καυτή παράγκα με άλλα ημίγυμνα του είδους.
Τότε περίπου είχαν εμφανιστεί και οι πρώτοι σαουναλόγοι: φανατικοί που αν ήσουν αρκετά άτυχος θα σου περιέγραφαν όλη τη διαδικασία του πώς ανοίγουν οι πόροι, και ιδίως οι δικοί τους, και σε ποιες θερμοκρασίες. Ξαφνικά, το σαπούνι δεν αρκούσε. Ο ορθάνοιχτος πόρος ήταν το νέο μαύρο.
Σε ορισμένες χώρες, και ειδικά στις χώρες του μετέωρου σουρούπου, η σάουνα δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Συνεπώς, δεν πρέπει να εκπλήσσει ότι κάποιες συναντήσεις γίνονται μέσα σε σάουνες, ακόμα και όταν η συζήτηση αφορά τις τύχες άλλων χωρών. Μάλιστα, το γεγονός ότι όλοι οι συμμετέχοντες είναι κάθιδροι μπορεί να μεταδώσει και μια αίσθηση της σοβαρότητας της κουβέντας. Έπειτα, μια συνάντηση με μόνο αξεσουάρ την πετσέτα γύρω από τη μέση δίνει και μια νότα πλατωνικού διαλόγου.
Εικόνα: Brooks Reynolds
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου