Πες ένα χρώμα στην τύχη

Στο Superman του 1978, πριν ακόμα γίνει σουρεαλιστική η ιδέα ότι ο Μάρλον Μπράντο ήταν πατέρας του, βλέπουμε ένα εκτενές φλερτ μεταξύ του ιδίου ως Clark Kent και της δημοσιογράφου Lois. Η Lois φυσικά δεν έχει καταλάβει ότι Superman=Clark Kent. Ας μην βιαστούμε να την κρίνουμε: ο δεύτερος έχει γίνει πραγματικά αγνώριστος φορώντας υπερμεγέθη γυαλιά όρασης. Βοηθάει βέβαια και το γεγονός ότι η Lois μάλλον έχει περιορισμένη παρατηρητικότητα: αν ξαφνικά έβαζε τα ίδια γυαλιά ο Superman, η Lois σίγουρα θα νόμιζε ότι είναι ο Clark Kent ντυμένος αποκριάτικα.

Πιστή στην φιλεκπαιδευτική παράδοση του Χόλιγουντ, αλλά και πολλών αμερικανικών τηλεοπτικών σειρών, η ταινία θέλει να ψυχαγωγήσει αλλά και να επιμορφώσει. Για παράδειγμα, σε μια σκηνή όπου η Lois έχει βάλει τα καλά της και περιμένει τον Superman για δείπνο στο ρετιρέ-φυτώριο που διατηρεί, κάνει το λάθος να ανάψει τσιγάρο. Όμως, ο Superman, που έχει ήδη προσγειωθεί στο πρεβάζι ξεβολεύοντας κάτι περιστέρια, την κοιτάει συγκαταβατικά. 

"Ξέρω ..." λέει εκείνη "καρκίνος των πνευμόνων, έτσι;".  

Χωρίς να απαντήσει, και κυρίως χωρίς να τη ρωτήσει - δηλαδή στη ζούλα - ο Superman της κάνει στα γρήγορα μια ακτινογραφία στους πνεύμονες με το βλέμμα του. Εμείς βλέπουμε τους πνεύμονές της να φωτίζονται σαν δυο τεράστια φασόλια. 

"Ευτυχώς όχι ακόμα" της λέει, ξεκινώντας έτσι αυτή τη ρομαντική βραδιά. Λίγο μετά, με ελαφρύ σκέρτσο, η Lois θα τον ρωτήσει τι χρώμα βρακί φοράει (η Lois), μάλλον για να πειστεί ότι ο Superman έχει πράγματι διεισδυτικό βλέμμα. 

"Δεν βλέπω πίσω από τα φυτά που στέκεσαι" της λέει, πριν αυτή μετακινηθεί. Αν και η σκηνή περνάει στο ντούκου, ο Superman μόλις ηττήθηκε από μια φτέρη.

Σε άλλη, εξίσου επιμορφωτική σκηνή, ένα ελικόπτερο με την Lois μέσα, απογειώνεται από την ταράτσα ενός ουρανοξύστη. Για να βλέπουμε τόση ώρα την απογείωση ξέρουμε ότι κάτι κακό θα συμβεί. Δεν περνούν λοιπόν λίγα λεπτά και το πέδιλο του ελικοπτέρου μπλέκεται σε κάτι καλώδια. Μετά από δυο τρεις περιστροφές και τις απαραίτητες μικροεκρήξεις εδώ και εκεί, το ελικόπτερο κρέμεται πλέον στην άκρη του κτιρίου. Ο πιλότος είναι αναίσθητος, αλλά σφιχτά - και ίσως διδακτικά - δεμένος στη θέση του. Το κεφάλι του, όπως απαιτούν οι περιστάσεις τέτοιων σκηνών, έχει γείρει πάνω από τον πίνακα οργάνων. Η Lois όμως ουρλιάζει καθώς κρατιέται από το μοιραίο πέδιλο και προσπαθεί να κάνει μονόζυγο εκατοντάδες ίσως μέτρα πάνω από το έδαφος. Βλέπουμε τα πόδια της και τα κομψά παπουτσάκια της σε πρώτο πλάνο. Σε δεύτερο πλάνο το κενό και η κλασική σκηνή της αμερικάνικης λεωφόρου με τα αυτοκίνητα-σπιρτόκουτα να κινούνται στα δυο ρεύματα. Στο επίπεδο του δρόμου, κάποιοι ουρλιάζουν από τρόμο, άλλοι ίσως για συμπαράσταση. Όλοι - μα όλοι - στέκονται ακριβώς κάτω από το ελικόπτερο, που κάπου εκεί πάνω ψηλά κουνιέται σαν ετοιμόρροπο δόντι. 

Τέλος πάντων, η Lois κάποια στιγμή δεν αντέχει άλλο, αφήνει το πέδιλο, αρχίζει να πέφτει, στα μισά της διαδρομής προς τα κάτω την πιάνει ο Superman, μετά απλώνει το χέρι του (λες και θέλει να δει αν βρέχει) και πιάνει και το ελικόπτερο που ακολουθούσε τη Lois. Αφού την τοποθετήσει και πάλι στην κορυφή του ουρανοξύστη, της λέει "παρ'όλα αυτά, στατιστικά παραμένει το ασφαλέστερο μέσο". Λίγη ώρα μετά, ένα αεροπλάνο χάνει μια τουρμπίνα από κεραυνό.

Εικόνα: triumphant gamer