Ο ομιλητής πραγματικά πάσχισε να εκφράσει την προσωπική του αλήθεια, αρχικά με το πονεμένο αλλά συνάμα και ναζιάρικο ύφος του παρεξηγημένου, έπειτα με την αυταρέσκεια περιθωριακού θρησκευτικού ηγέτη, με μύριες παραπομπές σε εδάφια νεκρών σοφών και εκτενή βιβλιογραφία, την οποία, δυστυχώς διάβασε και αυτή. Καταλήγοντας, λόγω πάθους, άρχισε να μιλάει εκτός σημειώσεων, κοιτώντας κατάματα το ακροατήριο - για την ακρίβεια, ακουμπώντας το βλέμμα του σε έναν άσχετο στην πρώτη σειρά που λόγω αγοραφοβίας γενικά δεν ερχόταν σε διαλέξεις. Το ακροατήριο παρακολουθούσε αποσβολωμένο. Στο τέλος σήκωσαν όλοι τα χέρια τους για να τον τιμήσουν με μια και μοναδική κίνηση, πριν συνωστιστούν προς την έξοδο.
Εικόνα: Marquis dePinkus
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου